เนื้อเพลง บนยอดตึก ไววิทย์
วันหนึ่งสิ้นไป ไม่มีอะไรมากแหละชีวิต ก็ไม่ได้ยุ่งยาก
เดินมาลำพัง ไปโดยคนเดียวในเมืองที่โชคชะตาเล่นตลก ที่เรานอน ที่คุณเดินผ่าน
เหลือบเห็นตัวเองอยู่ในมงกุฎ ยามมองกระจก
บอกเลยฉันไม่เหลือแม้ความเจ็บปวด
จากบาดแผลจนถึงกระดูก สะใจไปพราง เจ็บมาจนชิน เหมือนรอยแตกจากพื้นซีเมนต์ ถึงกลางหน้าผาก
ฝนชะลงใส่ชนิดที่เนื้อและเลือดเปื่อยดังโดนกรด
"ฉันอยู่ในกรุงเทพ กับหัวใจว่างเปล่า"
มันยังจะมีที่ใด ที่ให้ได้มากกว่านี้
ฉันทั้งเหนื่อยล้า และรังเกียจตัวเอง กอดฉันให้เหมือนดังวันเก่า
เผื่อวันพรุ่งนี้เราจะไม่ได้เจอกัน
สลัดคราบตัวเองทั้งที่มันว่างเปล่า ดาบและปืนทั้งเครื่องประดับ หยิกตัวเองเพื่อรู้ว่ายังรู้สึก ฉันกลายเป็น
ฉันกลายเป็นใคร โอบกอดเช้าเย็นเหมือนนกกาที่ฉลาด แสงที่ส่องคือแสงจันทร์ที่สว่าง
บุหรี่มวนกาแฟแก้วก็ค่ำแล้ว กับหัวใจที่ว่างเปล่า
ฉันฝันว่าเธอยังกอดฉันอยู่ที่รัก เรือฉันแล่นบนทะเลน้ำตา จอกทองคำใบนี้มันว่างเปล่า ในวันที่ไม่มีใครปราถนา
มันยังจะมีที่ใด ที่ให้ได้มากกว่านี้
ฉันทั้งเหนื่อยล้า และรังเกียจตัวเองกอดฉันให้เหมือนดังวันเก่า
เผื่อว่าพรุ่งนี้เราจะไม่ได้เจอกัน