หากฉันเป็นดั่งนกที่โบยบิน
ในโลกจินตนาการดั่งฝัน
ผ่านคืนและวันนานแค่ไหนไม่หวั่น
สะบัดปีกบินไปไกลสุดฟ้า
อย่าเหลียวมองกลับหลังโบยบินไป
จะแสนไกลเพียงไหนเล่าขอบฟ้า
หลับตาฟังเสียงลมหยอกเย้าระบาย
ปลดปล่อยความหมายให้ชีวิต
ปล่อยใจให้ล่องลอยไป กับลมให้เสียงเพลงนำทาง
อาทิตย์ไกลลับตา ส่องแสงมาช่วยประคอง
ต้นไม้คอยทักทาย โบกพริ้วตามท่วงทำนอง
หมู่นกที่หลงทาง กลับหวนคืนร่วมบรรเลง
ในบทเพลง แห่งชีวิต
