เป็นแค่เพียงหิ่งห้อยน้อย
ชีวิตก็เลื่อนลอย
บุญน้อยด้อยวาสนา
แต่เพียงได้ผ่านมาพบเจอ
แค่เผลอไปจ้องตา
หัวใจก็หวั่นไหว
ถ้าหากมีมนตร์
จะเสกดลดั่งใจ
จะเสกให้ใครก็หลงเสน่หา
วินาทีที่ได้พบเจอ
เป็นต้องหลงมนตรา
สะกดใจให้มองแต่ฉันไม่มองใคร
ให้ดวงหน้างาม
ประหนึ่งดวงจันทร์วันเพ็ญ
แลเห็นยามใดต้องหลงเสน่หา
ปากก็แดงประดุจทับทิม
จมูกโด่งดังเช่นดอกงา
ชายผู้ใดที่ได้สบตา
เป็นต้องมนตร์
ให้โฉมงามข้านี้ผ่องแผ้ว
ใครได้มองต้องแล้วมนตรา
ธรณีผืนดินแผ่นนภา
ยากจะหาใครมาหนอเปรียบเปรย
ซอกเนื้อเรียม เจียมสงวน ให้ชวนฝัน
พิศพักตร์ผ่องดั่งจันทร์ หนอจันทร์ฉาย
พิศเนตรดั่งมฤคินกร้าวใจ
พิศทนต์รายเรียบร้อยจำเริญตา
ถ้าหากมีมนตร์
จะเสกดลดั่งใจ
จะเสกให้ใครก็หลงเสน่หา
วินาทีที่ได้พบเจอ
เป็นต้องหลงมนตรา
สะกดใจให้มองแต่ฉันไม่มองใคร
ให้ดวงหน้างาม
ประหนึ่งดวงจันทร์วันเพ็ญ
แลเห็นยามใดต้องหลงเสน่หา
ปากก็แดงประดุจทับทิม
จมูกโด่งดังเช่นดอกงา
ชายผู้ใดที่ได้สบตา
เป็นต้องมนตร์
ให้ดวงหน้างาม
ประหนึ่งดวงจันทร์วันเพ็ญ
แลเห็นยามใดต้องหลงเสน่หา
ปากก็แดงประดุจทับทิม
จมูกโด่งดังเช่นดอกงา
ชายผู้ใดที่ได้สบตา
เป็นต้องมนตร์
