ยามเมื่อลมพัดมา แก้มแดงหน้าแตกหนาว
สาวที่อยู่บ้านไกลเป็นจังได๋แน่
คึดพออ้ายบ่ก้อนคำผู้แก้มแดงอำลำที่อ้ายเคยแคร์
ถึงสิจากกันโดนกะแล้วแต่
แวหัวใจมาคิดคนึงใจหา
ไปนำพาลมโชยคึดยามมีเฮาสอง
ลมสะกิดหัวใจให้นึกถึงคนที่อ้ายเคยหมายปอง
เป็นคู่ครอง แต่คาดกันได้ฝันฮอดส่ำนี้
หากเจ้ามีเวลามาฟังเพลงของอ้าย
ให้ฮู้ว่าในใจอ้ายคึดฮอดเจ้าเด้อ
โอ๋ โฮะโอ โฮะโอ โฮะโอ โฮะโอ
** ล่ะผู้แก้มอำลำผู้เป็นตาซังของอ้ายเจ้าสำบายดีบ่
เจ้ามีความสุขหลายบ่คึดฮอดกันบ่ บ้อก้อนคำ
สิฝากหนอวาจานี้บินก่ำผ่านฟ้าไปบอกเจ้าดังๆ
ว่าคิดฮอดเด๋นางแค่ย้อนคืนความหลังอยู่หวังๆ
ตอนมีนางอยู่เคียงข้างใจ
มาบัดนี้คงเลือนลางเบิดละหนอ
ยิ้มจางๆคนบ่หล่อเจ้าลืมละบ้อนาง
ยามตีข้าวเฝ้าท่งใจยังคงคิดฮอดเจ้าเด้คำนาง
ฝากกลิ่นฟางลอยลมไปเอิ้นถาม
( ซ้ำ ,* )
จบ / ว่าคิดฮอดเด๋นางแค่ย้อนคืนความหลังอยู่หวังๆ ตอนมีนางอยู่กลางหัวใจ
