ย้อนวาฮักหลาย มอบหัวใจให้เขา
จนวาเฮาต้องมากินน้ำตา
ทุ่มเทเบิดจอกแต่คำที่เธอบอกกลับมา
บ่มีค่าพอสิมาได้หัวใจเธอ
แนมเบิ่งหน้าเจ้าของอยู่ในตู้กระจก
ยืนเฮ็ดหน้าซกมกเล็มเล มีแต่น้ำตา
ย้อนมื้อนี้เป็นวันที่เธอบอกลา
ใจจนชาคือกับวาเป็นหมาหัวเน่า
ฮักเขาหลาย สุดท้ายได้แค่เจ็บ
ต้องมาเย็บ แผลหัวใจเจ้าของ
ย้อนวาฮักเธอหลายปานได๋
สุดท้ายหัวใจเป็นหนอง
กลับถูกมอง เป็นของบ่มีคุณค่า
ฮักเขาหลาย สุดท้ายได้แค่เจ็บ
ต้องมาเย็บแผลหัวใจเจ้าของ
ย้อนวาฮักเธอหลายปานได๋
สุดท้ายหัวใจเป็นหนอง
กลับถูกมอง เป็นของบ่มีคุณค่า
กะเพราะว่า ฮักหลายมอบใจให้เบิดทุกสิ่ง
แต่ความจริงเธอไม่มีแม้เศษหัวใจ
จากมื้อนี้ อ้ายสิจำจำจนฮอดมื้อตาย
วาฮักสำได๋ สุดท้ายได้แค่เจ็บ
ว่าฮักสำได๋ สุดท้าย มันกะได้แค่เจ็บ
