สาดส่องหลังสายฝนโปรยปราย
สุดท้ายชีวิตไม่ใช่เรื่องจริง
แต่หากลมหายใจยังไม่สิ้น
จงกางปีกบินแสวงหา
จากภูผามาสู่เมือง เริงระบำมายา
ค้นหาเรียนรู้ชีวิต ถูกผิดหนีไม่พ้นกรรม
เพียงเพื่อก้าวผ่าน มรสุมแห่งชีวิต
ไม่ไหวก็ต้องคลาน ปาดน้ำตา
ยิ้มรับความจริงที่โหดร้าย
เหนื่อยล้าจงพักกาย
ดับกระหาย สุดท้ายแค่เมืองลวง
สุริยาดับ จันทร์ลาลับ แต่ใจห้ามหลับไหล
แม้ไม่มีใคร เคียงข้างเวลาสีดำ
เพียงเพื่อก้าวผ่าน มรสุมแห่งชีวิต
ไม่ไหวก็ต้องคลาน ปาดน้ำตายิ้ม
รับความจริงอันโหดร้าย
เหนื่อยล้าจงพักกาย
บทสุดท้าย เราเป็นแค่ผู้มาเยือน
สาดส่องหลังสายฝนโปรยปราย
สุดท้ายชีวิตไม่ใช่เรื่องจริง
แต่หากลมหายใจยังไม่สิ้น
จงกางปีกบินจนวันสุดท้าย
