หากเธอเป็นดอกไม้
จะบานหรือชอกช้ำ
ด้วยรักฉันเร่าร้อน
ดั่งภูเขาไฟ
ไม่มีเหตุผล
ทุกครั้งจึงหวาดกลัว
จนไม่รักใคร
หากเธอเป็นผ้าขาว
จะหมองหม่นเลอะสี
ด้วยรักฉันแค้นเคือง
กดดันดั่งจิตรกร
ไม่มีชื่อเสียง
มีเพียงเงา
แห่งความ
เดียวดาย
เพียงขอ
ให้โลกนี้มีเธออยู่จริง
แม้รักเธอเป็นเพียงฝัน
แต่รักฉันจริง
เพียงขอ
ให้โลกนี้มีเธออยู่จริง
แม้รักเธอเป็นเพียงฝัน
แต่รักฉันจริง
เพียงจริง
ฮือฮื้อฮือ
หากเธอเป็นเรือน้อย
คงล่องลอยอ้างว้าง
ด้วยรักฉันกว้างใหญ่ดัง
มหาสมุทร
ที่สิ้นหวัง
ไม่มีฝั่ง
ไม่มีความมั่นคงใดใด
หากเธอเป็นเหมือนฉัน
โดดเดี่ยวดั่งหุบเขา
เฝ้าคอยใครสักคน
เป็นเมฆที่บางเบา
คลอเคลียไม่ห่างหาย
ให้ความเหงา
ของเรา
กล่าวคำทักทาย
เพียงขอ
ให้โลกนี้มีเธออยู่จริง
แม้รักเธอเป็นเพียงฝัน
แต่รักฉันจริง
เพียงขอ
ให้โลกนี้มีเธออยู่จริง
แม้รักเธอเป็นเพียงฝัน
แต่รักฉันจริง
เพียงขอ
ให้โลกนี้มีเธออยู่จริง
แม้รักเธอเป็นเพียงฝัน
แต่รักฉันจริง
เพียงจริง
อารมณ์ฉันถึงทะเลบ้า
จินตนาการทั่วฟ้า
ถึงเธอ
