ถึงแม่ดวงจันทร์ที่ลอยบนฟ้า
บนนั้นคงมีแต่ดาวเมื่อยามกลางคืน
ก็รู้เธอเป็นดั่งจันทร์ฉันไปไม่ถึงหรอก ฉันเอื้อมไม่ถึงและ
ดาวคงดีกว่าฉันว่าไหม
ทำได้แค่มองพระจันทร์บนพื้น
ก็เหมือนเธอรักแต่เขานั้นไม่คำนึง
แค่หวังว่าเธอจะเห็นฉันยืนตรงนั้น แต่ฉันลืมไป
มันไม่มีทางจะทำได้จริง
รอบตัวเธอมีแต่ดาว เมื่อคราวที่มองบนฟ้า
และมันก็ธรรมดาที่คนเขาว่ากัน ดาวต้องอยู่ข้างๆจันทร์
ฉันได้แต่หอนและนอนจนข้ามวัน
เพื่อหวังว่าเธอจะได้ยินเสียงสุนัขที่เวทนาทำ
ยังเฝ้ายังรอวันที่เธอลงมา
ฉันพร้อมจะดูแลอย่างดีในวันที่เธอช้ำจากคนนคร
หวังว่าวันนึงจะมีเราซักตอน
ต้องการสิ่งใดฉันจะมอบให้เธอ
จะถวายให้เลยไม่ว่าเพชรหรือทอง
และต่อให้นานนาน นานซักเท่าไร
ช่วยโอบใจร้าวรานฉันด้วยรักที
ถึงแม่ดวงจันทร์ที่ลอยบนฟ้า
บนนั้นคงมีแต่ดาวเมื่อยามกลางคืน
ก็รู้เธอเป็นดั่งจันทร์ฉันไปไม่ถึงหรอก ฉันเอื้อมไม่ถึงและ
ดาวคงดีกว่าฉันว่าไหม
ทำได้แค่มองพระจันทร์บนพื้น
ก็เหมือนเธอรักแต่เขานั้นไม่คำนึง
แค่หวังว่าเธอจะเห็นฉันยืนตรงนั้น แต่ฉันลืมไป
มันไม่มีทางจะทำได้จริง
ฉันจะไม่ขอข้าวแกงขอแหวนทองแดง
หรือเงินแสนถ้าหากว่าเธอฟังอยู่
จะขอเพียงแขนเธอโดนหัวใจอันถูกหน่อยจะได้ไหม
ฉันไม่ต้องการมันมากกว่านี้แล้วเธอ
ดวงดาวดวงไหนก็ช่างปะไรฉันเมิน
วันไหนที่เธอลงมาจากฟ้าแล้วเจอคนอย่างฉัน
ให้รู้เอาไว้ว่าเธอนั้นคือเชื้อเพลิงให้คนอย่างฉันนั้นเดิน..
ถึงแม่ดวงจันทร์ที่ลอยบนฟ้า
บนนั้นคงมีแต่ดาวเมื่อยามกลางคืน
ก็รู้เธอเป็นดั่งจันทร์ฉันไปไม่ถึงหรอก ฉันเอื้อมไม่ถึงและ
ดาวคงดีกว่าฉันว่าไหม
ทำได้แค่มองพระจันทร์บนพื้น
ก็เหมือนเธอรักแต่เขานั้นไม่คำนึง
แค่หวังว่าเธอจะเห็นฉันยืนตรงนั้น แต่ฉันลืมไป
มันไม่มีทางจะทำได้จริง
