ฮักอ้ายหลาย น้องคงต้องปล่อยอ้ายไป
เฮ็ดจังได๋ น้องคงต้องย่างกายผ่าน
แม้น้อง นั้นฮักอ้ายมานาน โดนเติบ
เพิ่งได้ฮู่ อ้าย No love
คือใจดำ แท้หนอ เฮ็ด ให้น้อง โรคหัวใจกำเริบ
อ้ายเคยเว้าสิมีแต่ฮัค บ่มีฮ้าง
มามื้อนี้ อ้ายลืมเบิดแล้วทุกอย่าง
รู้ทั้งรู้ อ้าย บ่คืนกลับมา
แต่ยังบ่ พร้อมซิจากลา
เจ็บแล้วจำคือคน เจ็บแล้วทน
คือควย อยู่เถียงนา
คัน บ่ได้ฮัก บ่ได้ฮัก อย่ามาเฮ็ดให้เคลิ้มให้หลงลงใจจั๊งซี่
ข่อยเป็นตา เชื่อ เป็นตา เชื่อ ว่าชั่วนิรันดร์
there is just you and me !
ใจบ่มีเลยติ คือ ตั๋ว อีหลี เป็นตาเฮ็ดคือแท้ baby.
อ้าย~ คันบ่ได้คิดอะไรมาทำให้น้องคิดฮอดเพื่อ?
อ้าย~ เฮ็ดหยัง คือ ทิ่มน้องไปง่ายดาย ?
โฮ่ อ้าย~ ใจอ้ายเฮ็ดได้จั๋งได๋หนอ อ้ายเห็ดได้จั๋งได๋หนอ?
เฮ็ดได้จั๋งใดน้อ เดินด้วยกันยังไม่รอ
พอเรายอมเป็นควายยอมเป็นของตายแต่ก็ยังไม่พอ
เราคงรักเกินไป ในวัยที่ใจเขาไม่ยอม
นอนทุรนทุรายแต่ว่าสุดท้ายเหมือนไรที่ไล่ตอม
เธอ ยอมรับว่าใจยังเพ้อ นั่งดูรูปถ่ายยังเคลิ้ม
แถมเพิ่มเติมมีรูปเธอในใจ
เหน็ดเหนื่อยเหลือเกินซ้ำเติมให้ไว
แต่ว่าความรักที่มี ยังให้เธออยู่ดี เจ็บก็ไม่เป็นไร
too much luv ฟรีๆ เศร้าถี่ๆ เราก็คงต้องนั่งช้ำใจ
( Maybe I gave you too much hug )
ฮักอ้ายหลาย น้องคงต้องปล่อยอ้ายไป
เฮ็ดจังได๋ น้องคงต้องย่างกายผ่าน
แม้น้อง นั้นฮักอ้ายมานาน โดนเติบ
เพิ่งได้ฮู่ อ้าย No love
คือใจดำ แท้หนอ เฮ็ด ให้น้อง โรคหัวใจกำเริบ
อ้ายเคยเว้าสิมีแต่ฮัค บ่มีฮ้าง
มามื้อนี้ อ้ายลืมเบิดแล้วทุกอย่าง
รู้ทั้งรู้ อ้าย บ่คืนกลับมา
แต่ยังบ่ พร้อมซิจากลา
เจ็บแล้วจำคือคน เจ็บแล้วทน
คือควย อยู่เถียงนา
โอฮะโอ๋หัวใจน้อง สิ เตียน ฮ่าง
บ่ทันคิดอ้ายซิ ทิ่มขว้าง งึดเด้ งึดหลาย
โอ๊ะ ฮะโอ ซินอนไห้ นำ้ตาก็ บ่ ออก
เบิดคำซิ เว้า just wanna tell you some ดอก
I’m still thinking bout us.
อีหลีเด้อ ~ ohh I just can’t ohh I just can’t with out
You
ฮักอ้ายหลาย น้องคงต้องปล่อยอ้ายไป
เฮ็ดจังได๋ น้องคงต้องย่างกายผ่าน
แม้น้อง นั้นฮักอ้ายมานาน โดนเติบ
เพิ่งได้ฮู่ อ้าย No love
คือใจดำ แท้หนอ เฮ็ด ให้น้อง โรคหัวใจกำเริบ
อ้ายเคยเว้าสิมีแต่ฮัค บ่มีฮ้าง
มามื้อนี้ อ้ายลืมเบิดแล้วทุกอย่าง
รู้ทั้งรู้ อ้าย บ่คืนกลับมา
แต่ยังบ่ พร้อมซิจากลา
เจ็บแล้วจำคือคน เจ็บแล้วทน
คือควย อยู่เถียงนา
( Maybe I gave you too much hug )
