เหลียวเห็นแสงขี้กะบองส่องปลายนา
ฟ้ารุ่งแจ้งแงงน้ำไหลไก่นาขัน
ข้าวขึ้นหวดอายขึ้นฟ้าปิงปลามัน
นั่งฟังแม่แก้ความฝันข้างกองไฟ
เป็นจังได๋เจ่าอยู่ไกลแม่ฝันฮอด
ฝันว่ายอดผักกะเดามันบ่ขม
เห็นนกน้อยบินบ่ได้ปริวไปตามลม
อมเกลือหวานน้ำตาลขมขี้ตมไง
ย่านหลายเด้ย่านความฝันแม่ลาวคิ้ว
ย่านบักงิ้วลนข่วนก่อนทันใช้นุ่น
หมอนผ้าฝ่ายเฮ็ดเอาใว้ถ่าเจ่ามาหนุน
จงไว้ถ้ามูลนาน้อยให้กลับคืนมา
บัดนี้…ซาวปีล่ำใกล้ล่วงบ่เห็นกวางมายามมัง
ข้าวกะขึ้นเต็มเล่าบ่เห็นเจ่าดอกคืนมา
แนมตะเวนดอกเทิงฟ้ายังขึ้นมาแล้วลาลับ
ยังมีมื่อหวนกลับแต่ใจน้องบ่อ่วยคืน
ได้แต่ยืนถ่าเจ่าแนมทางกังโกบส่อง
กลับมาเด้ออีนางน้องหัวใจอ้ายหลดสิขาด วานั่นเด้ออ
กินจังได๋อยู่จังได๋น้อน้องหล่า
ฟ้าบ่แล้งแห้งบ่หิวแล้วเด้อบ้านเฮา
ได้ขี้ม้าพายางไวอย่าได้ลืมหลังเต่า
อย่าลืมเค่าทางเทียวทองหม่องเคยอยู่
ขันเจ่าเหมือยมื่อฟ้ามนให้คืนมา
อ้ายยังถ่าอยู่คุมื่อจอบคองทาง
ฝันมันไกลไปบ่ฮอดอย่าได้ลืนยาง
กลับคืนนามาแก้ฝันให้อีแม่
