ความในที่บอกไปทางสายตา เล็ดลอดออกมาจากกรงแห่งใจ
เศษดินที่เธอคงจะไม่แล ขอแพ้ในสวนดอกไม้
หลับตาตายบนความงดงาม ดาวดวงที่อยู่สุดปลายสายตา
ยื่นหวังให้หมาแค่เงากลางน้ำ ดื่มความรู้สึกอันปรารถนา
จะเป็นต้นหญ้าให้เธอเหยียบย่ำ ช้ำก็ช้ำตื้นตัน
ได้กอดเธอไว้ในคืนที่นอนฝันดี หัวใจดวงนี้จึงตื่นในคืนร้าวราน
เห็นด้วยตา หูได้ยิน อยู่กับเธอในจินตนาการ ความรักลงทัณฑ์ให้ฉันรักเธอ
ไกลกันวันหนึ่งคิดถึงเหลือเกิน ไม่กล้าเผชิญด้วยการเจอะเจอ
ดอกไม้ที่กลีบใบสุดจะช้ำ ที่เพียรรดน้ำด้วยคำพร่ำเพ้อ
ฉันให้เธอนิรันดร์
ฉันให้เธอนิรันดร์ จะรับรักฉันหรือเปล่า