ไม้ไผ่คาดลำ เอาทำเป็นเสาโรงหนัง
ผ้าขาวน้อยผืนบางๆ เอามากั้นกลางหน้าจอโรง
ตับจากมุงหลังคา เอาแผ่นดานมายกใต้ถุนโถง
เครื่องหนังได้ตั้งโรง ได้ตั้งลำโพงเครื่องไฟ
ลูกคู่ประโลม ยกเครื่องประโคมโหมโรงหนัง
หวังเหวิดใจจัง คืนนี้หม้ายนางเคยเคียงใกล้
หม้ายแล้วน้องสาว คนที่เคยส่งรูปให้
ไม่มีคนเอาใจ คอยส่งน้ำส่งท่า
พ่อแม่ของเจ้า ส่งสาวไปเรียนเมืองกรุง
ความหวังหมายมุ่ง ให้เจ้าจบปริญญา
ก่อนจากวันนั้น น้องให้คำมั่นกับพี่ว่า
น้องจะกลับมา หาพี่นายหนังแน่นอน
เสียงเขาว่า สาวนาไปหลงแสงสี
พบคนมั่งมี ไอ้หนุ่มหน้าตี๋ขี่รถเก๋ง
เพราะพี่หม้ายไหรล่ะน้อง มีแต่ไอ้ทองไอ้เท่ง
แฟนหนังตะลุงเลยตะเลง เตลิดทุ่มหนังตะลุงไป
ลูกคู่โหมโรง ได้ยินเสียงโหม่งเสียงปี่
หนังลุงออกฤาษี สาวใดแลพี่คงหาหม้าย
นักร้องเมืองหลวง ไซ่สาวชอบควงกันมากมาย
หน้าโรงหนังพี่ชาย ยังแต่ยายขายหนมจาก
หนมจาก จากจริง แม่น้องหญิงเจ้าทิ้งจาก
ความรักพลัดพราก กะเก็บไว้ไม่ให้เห็น
คอยแลตะสาว ถ้าถึงคราวลำเค็ญ
หวังว่าไอ้หนุ่มเขรถเบนซ์ คงไม่ทำตัวตีห่าง
ถ้ายังน้องคืนนี้ พี่คงเล่นหนังได้รุ่งแผ็ก
ยาดอกแป็กสองแป็ก กะยังไม่ชื่นเท่ามีนาง
ยิ่งคิดยิ่งฝัน น้องนั้นก็ยิ่งไกลห่าง
เพราะแม่เอวบาง ไปหลงไอ้หนุ่มพระนคร
ยิ่งคิดยิ่งฝัน น้องนั้นก็ยิ่งไกลห่าง
เพราะแม่เอวบาง ไปหลงเพลงร็อคพระนคร
