สิ้นเสียงฝนซา ต้องจากลากันแล้ว
ขอกินน้ำสักแก้ว ก่อนจะเดินทางไกล
รอยยิ้มหวานๆยังตราตรึงในใจ ที่น้องมอบให้ชายพเนจร
ย้ำเดินเรื่อยไป ไร้จุดหม้าย
เปียกปอนทั้งกายแต่ใจเหี่ยวแห้ง บุญคุณยิ่งใหญ่ของแม่แก้มแดง
ได้พักพิงพอมีแรงชายคาบ้านน้อง
ได้กลิ่นหอมน้องหุงข้าวไม้ฝืน พี่ทนยืนเหน็บหนาว คร่าวฝนซา
เสียงออดอ้อนกบเขียดร้องยอกย้อนกลางนา คล้ายบอกว่าให้ตามหาคนรัก
ผ้าขาวม้าผืนเก่าน้องเอายื่นให้ เหล้าเถื่อนสีสดใสส่งให้หนึ่งจอก
นั่งครุ่นคิดใคร่ครวญรู้ตัวผีหลอก เมื่อน้องบอกยังมีข้าวตอก และดอกไม้
เสียงหมาหอนหลอกหลอนมาแต่ไกล นั่งนึกได้มีคนตายบ้านหลังนี้
มาหลบฝนแต่ลืมขอไหว้เจ้าที่ รู้อีกทีเธอเป็นผีมาชวนคุย
