อิสระในยามวิกาล
ที่ไม่ให้เธอตัดสิน
ไม่ให้เธอมองเห็น
ความรู้สึกลึกๆข้างใน
อยากเก็บซ่อนมันเอาไว้ ไม่ให้เธอรับรู้
และเมื่อนาฬิกาเดินต่อไปในยามวิกาล
จิตใจที่เริ่มอ่อนไหวกลับอยากที่จะ
ระบายไปพร้อมกับความว่างเปล่า
ในความมืดมิดที่ยิ่งดึกเท่าไหร่
ยิ่งทำให้ฉันกล้าเปล่าเปือยหัวใจออกไป
เวลาที่ปลายขอบฟ้า ไม่มีแสงใดมาถึง
ให้ความเงียบเหงาได้ปล่อยฉันก่อนฟ้าสว่าง
ใช้จิตนาการเปลี่ยนโลกนี้ให้สวยงาม
เต้นรำภายใต้แสงจันทร์ที่เหลือแค่ตัวฉัน
มองดูนาฬิกาเดินต่อไปในยามวิกาล
จิตใจที่เริ่มอ่อนไหวก็อยากที่จะ
ระบายไปพร้อมกับความว่างเปล่า
ในความมืดมิดที่ยิ่งดึกเท่าไหร่
ยิ่งทำให้ฉันกล้าเปล่าเปือยหัวใจ ออกไป
อาจเพราะฉันยังคงใช้มันปิดบังเรื่องบางอย่าง
ที่เก็บเอาไว้เพราะฉันรู้สึก
ว่ามันดูอ่อนแอเกินกว่าจะให้เธอได้รู้
ในตอนที่ปลายขอบฟ้า ไม่มีแสงใดมาถึง
ให้ความเงียบเหงาได้ปล่อยฉันก่อนฟ้าสว่าง
