สายลมหนาว พัดมาบ้านเฮา ฮวงข้าวเหลืองทองงามตา คึดฮอดคนที่เคยสัญญา
เจ้าบอกว่า สิกลับมาบ้านเฮา ไปตั้งแต่วันสงกรานต์ หลายปีผ่านบ่กลับคืนมาเนาว์
ใกล้ถึงยาม กำเคียวเกี่ยวข้าว คึดฮอดเจ้าแท้น้อ
เดือนสิบเอ็ดปีเก่า เคยมีเจ้าเกี่ยวข้าวเคียงข้าง อ้ายเคยเกี่ยวตอฟาง ทำปี่เป่าหยอกนางจำได้บ่ อย่าสิลืมบ้านเฮา ซุมผู้เฒ่า ยังเฝ้าคึดต่อ อ้ายกำเคียว เกี่ยวข้าวคอยรอ มื้อได๋หนอ เจ้าสิหวนคืน
อย่าสิไปหลง แสงไฟเมืองหลวง คนบ้านเฮานั้นยังห่วงหา แสงหิ่งห้อยยังงามจับตา ให้ฟ้าวคืนมาบ้านเฮา แสงตะวันส่องฟ้ายามเช้า สนูว่าวยังคงร้องเพลงบ่เซา. พ่อและแม่แก่ลงกว่าเก่า ยังรอให้เจ้า มาเบิ่งแงง
สายลมหนาว พัดกรายบ้านเฮา ฤดูเก่าหน้าแล้วหวนมา อ้ายยังคอยคนเคยสัญญา
จนเลยผ่าน มาถึงหน้าแล้ง เจ้าสิเป็นตายร้ายดี ส่งข่าวให้ฮู้เด้อคำแพง ฝากคำ
ไปกับสายลมแรง บอกให้เจ้ากลับคืนบ้านเฮา
