กราบภาพข้างฝา แล้วน้ำตาก็ไหลหลั่ง
เหมือนตกอยู่ในภวังค์ เมื่อได้ฟังทางการแจ้งข่าว
องค์พระพันปีราชินีแม่ไทยของเรา
หัวใจของลูกต้องเศร้า เงียบเหงาไปทั้งแดนดิน
กลางดึกสงัด เสียงพัดลมผิวแววผ่าน
ในป่าดงดอนประสาน เส็งสนั่นดั่งไว้อาลัย
ไม่เหลือแม่แล้วดวงแก้วของชนชาวไทย
ขอน้อมถวายอาลัย สุดหัวใจ แม่ไทยของลูก
โอ๊ยน้อ ละแม่จอมไทยเอ่ย
แม่เอ่ยเจ้าคืนเมือสวรรค์ฟ้า
ขอบุญญาเจ้าเคยก่อ
ไปเคียงพ่ออยู่พุ้น ไปเคียงพ่ออยู่พุ้น
วิมานแก้วแววมณี พุ้นเด้อ
โอ๊ยน้อ เห็นฮอยบ๊าทาย่าง
ยุระญาติเยื้องหย่าง เบิ่งฮอยมือแม่สร้าง
เบิ่งฮอยมือแม่สร้าง ให้ไทยนี้ฮุ่งเจริญ
นั่นแล้ว เจ้าเอ้ย
เอาผ้าแพรวา เช็ดฮอยน้ำตาหัวใจลูกไทย
พงษ์ผืนป่าไม้ น้อมอาลัย องค์พระมาตา
ตราบนานเท่านาน สถิตในใจของปวงประชา
แม่กลับฟ้า ขอมวลเทวา รักษาด้วยเทอญ
วิงวอนลงมาอัญเชิญ องค์แม่ฟ้า สู่สวรรคาลัย
