อยู่คนเดียวมันเหงา ไร้เพื่อนกินเหล้ามันเหงาแค่ไหน
ไร้คู่ควงเคียงข้างกาย เหงาเข้าใจกันแต่คนเหงา
ฉันรู้ตัวเองว่าแอบลุ่มหลงตัวเธอ ทั้งเพ้อละเมอถอนใจไม่วายค่ำเช้า
ไม่รู้ใจเธอจะมีใจฉันหรือเปล่า คนเหงาในเดือนหงาย
ยิ่งในคืนเหน็บหนาว น้ำค้างแพรวพราวดวงดาวเคียงเดือน
ภาพที่มิอาจลบเลือน กลับคอยย้ำเตือนแต่ความปวดร้าว
ฉันหนาวสะท้านหวั่นหวิวเหมือนคนเป็นไข้
ฝันร้ายตามเคยตามหลอกตามหลอนใจเรา อยากรู้ใจเธอนั้นมีใจฉันหรือเปล่า
คนเหงาในเดือนหงาย
เหม่อมองท้องฟ้ายามราตรี มีจันทราส่งยิ้มมาคอยปลอบใจ
เหมือนหยั่งรู้ความเปลี่ยวเหงาอย่างเข้าใจ ฉันกลับอายไม่กล้ามองสบตา
ความรักทำให้ทุกข์ให้กังวล คอยเฝ้าคิดถึงทุกวันเวลา
นานเป็นเดือนเลื่อนเป็นปีที่ผ่านมา เฝ้าแต่เหงาถึงเธอ
คนเหงาเดือนหงาย คนเหงาเดือนหงาย คนเหงา ฉันเฝ้าละเมอในคืนราตรีสีดำ
คนเหงาเดือนหงาย คนเหงาเดือนหงาย คนเหงา คนเหงาในเดือนหงาย