ชายวัยกลางคน อายุน่าจะราวๆ สี่สิบกว่าๆ
ยืนเหวี่ยงแหปากเก่าๆ ลงในคลองระบายน้ำเสีย
สองวินมอเตอร์ไซค์วัยรุ่น ยืนตลกขบขันชายคนดังกล่าว
พวกเขาคงคิดในใจจะได้อะไรนอกจากขยะกองโต
ส่วนฉันยืนอยู่บนสะพานลอย มองลงไปเห็นเหตุการณ์ดังกล่าว
ฉันจึงร้องตะโกนบอกเขาไปเป็นเพลงว่า
ว่าทุกแรงเหวี่ยงของเขาคือการมั่วสุ่มเดาเพื่อเอาชีวิตให้รอดไปอีกหนึ่งวัน
คุณไม่มีสิทธิ์มีเสียงหัวเราะเยาะเย้ยการกระทำของเขา
เหตุการณ์ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ ฉันเดินมาตรงที่เดิมสะพานลอยเก่า
เฝ้ามองดูชายหาปลาหากินเหมือนอย่างเคยๆ
ทั้งสองตาเพ่งลงมองในคลองสีเทาหม่น ที่บนถนนเห็นวินคนเดิมเร่งเครื่องไป
แต่ตรงน้ำเน่าชายดูเฉยๆไม่ได้ดีใจได้ปลาสลิดหนึ่งตัว
ก็ทุกแรงเหวี่ยงของเขาคือการมั่วสุ่มเดาเพื่อเอาชีวิตให้รอดไปอีกหนึ่งวัน
คุณไม่มีสิทธิ์มีเสียงหัวเราะเยาะเย้ยการกระทำของเขา
