เพ็ญที่เคยอยู่บ้านเหนือ
เจ้าจากไป ตั้งแต่วันสงกรานต์
พรที่เคยอยู่บ้านกลาง
ก็ไปตั้งเมิน ยังบ่ฮู้ข่าวเลย
ต่างคน ต่างไปทาง
จนบ้านเฮา บะเดี่ยวเหมือนบ้านฮ้าง
ผู้บ่าวเลยนอนอ้างว้าง เซาะหาอีนาง
มันจ้างแสนยากเย็น
เบื่อบ้านเฮาก็ไป เบื่อทำนาก็หาย
อ้ายจะยะจะใด ให้เจ้าคืนย้อนมา
เจ้าคงหลงกับแสง เจ้าคงเพลินกับสี
อยู่กับงานที่ดี มีกระจกห้องแอร์
ดอกเอื้องเอย เคยงามบนพื้นดอย
ต้องไปคอยเป็นนางบำเรอให้กับชาย
ดอกเอื้องเอย เคยงามในหัวใจ
ต้องจำทน ยินยอมมอบกาย
กลับมาเต๊อะอี่นาย คืนกลับมาแม่สาย
อ้ายพร้อมจะอภัย ที่แล้วมา
กลับมาเต๊อะอี่นาย คืนกลับมาแม่สาย
อ้ายนี้ยังคอย อี่น้องนั้นคืนบ้านเฮา