เนื้อเพลง ฝ้ายผูกตีน ศาล สานศิลป์
มื้อ…ที่แขนของเจ้า ผูกฝ้ายขาวนำเขา บ่แม่นอ้ายบ่เข้าใจ
ก็รู้…ว่าเจ้ามีชีวิตใหม่ อ้ายบ่มีบุญ ได้ป้อนไข่ได้ผูกมือ…
แต่บ่ต้องห่วงดอกเด้อ บ่ต้องคิดอิหยัง แค่เว่าให้ฟังซือๆ
อ้ายยังคงคิดถึง แม้รู้ว่าเจ็บแต่คือ สิ่งที่ยังเฮ็ดยังทำ…
บ่ว่าบนโลกใบนี้ มีเจ้าอยู่ตรงหม่องใด
ผู้บ่าวเก่า ผู้ตัดใจบ่ได้ ยังเอาหัวใจตามไปนำ
เจ็บย่อนฮักบ่เคยหาย เหมือนเงื่อนตายผูกซ้ำๆ
บ่เคยจำ หัวใจของอ้าย…ผูกไว้จังฝ้ายผูกตีน…
คำ…บอกลาสุดท้าย เจ้าเว้ามาจังใด บ่แม่นอ้ายบ่ได้ยิน
ก็ฮัก...เจ้ากว่าอะไรทั้งสิ้น การอยู่ลำพังมันบ่ชิน มันบ่คือ…
แต่บ่ต้องห่วงดอกเด้อ บ่ต้องคิดอิหยัง แค่เว่าให้ฟังซือๆ
อ้ายยังคงคิดถึง แม้รู้ว่าเจ็บแต่คือ สิ่งที่ยังเฮ็ดยังทำ…
บ่ว่าบนโลกใบนี้ มีเจ้าอยู่ตรงหม่องใด
ผู้บ่าวเก่า ผู้ตัดใจบ่ได้ ยังเอาหัวใจตามไปนำ
เจ็บย่อนฮักบ่เคยหาย เหมือนเงื่อนตายผูกซ้ำๆ
บ่เคยจำ หัวใจของอ้าย…ผูกไว้จังฝ้ายผูกตีน…
ในความทรงจำจางๆ ของเจ้า
มันมีทั้งชีวิตของอ้ายอยู่ในนั้น
อ้ายคงมีชะตา เกิดมาเพื่อฮักเจ้าตลอดกาล
ผูกไว้หม่องนั้น ปลายฝ้ายลากดินหวิ่นดำ…
บ่ว่าบนโลกใบนี้ มีเจ้าอยู่ตรงหม่องใด
ผู้บ่าวเก่า ผู้ตัดใจบ่ได้ ยังเอาหัวใจตามไปนำ
เจ็บย่อนฮักบ่เคยหาย เหมือนเงื่อนตายผูกซ้ำๆ
บ่เคยจำ หัวใจของอ้าย…ผูกไว้จังฝ้ายผูกตีน…
เจ็บย่อนฮักบ่เคยหาย...
หัวใจของอ้าย…ผูกไว้จังฝ้ายผูกตีน…
