ก็นี้มันชีวิตกู มันจะขาดจะเกิน
กูจะบินหรือเดิน มันก็เรื่องของกู
ไม่สนคำใครและไม่ใส่ใจคำคน
ไม่เห็นต้องทน ก็แค่ไม่เอาเข้าหู เรื่องของกู
ก็กูเป็นคนแบบเนี่ย แล้วใครจะทำไมกู
กูจะเมาจะมาย มันก็สไตล์ของกู
นี่มันยุคไหน มัวมุดอยู่แต่ในรู ออกมาดู
ไม่มีใบปริญญา แต่ว่ากูมีปัญญา
บางทีกูเมาเหมือนหมา แต่เหล้ากูซื้อเขามา
กูไม่ได้ขอใครแดก
ช่างแม่งกูดิ๊ กูจะสวยไม่สวย
ช่างแม่งกูด้วยว่ากูจะรวยหรือจน
ช่างแม่งกูมั่งเว้นกูไว้สักคน
ช่างแม่งกูเหอะ ก็กูชอบปาร์ตี้
40 ดีกรีเมาปริ้นก็ช่างกู
สุราพาเพลินกินแล้วเดินไม่ตรง
กลับบ้านยังหลง นั้นมันก็เรื่องของกู
งานการไม่ทำเอาแต่นินทา ได้ดีเมื่อไหร่มึงก็อิจฉา
ไม่โกรธหรอกนะที่มึงนินทา แต่เกลียดต่อหน้าทำมาเป็นดี
อีลูกช่างสอดไม่เคยจอดพัก กูว่าทรงนี้คงไม่นานนัก
สืบเก่งเหมือนเกิดอยู่บนโรงพัก
ช่างมึงเถอะมึงจะเป็นเศรษฐี
ช่างแม่งกูดิ กูจะนั่งกินเหล้า
มาบอกให้กูประหยัด มึงถามกูหรือยัง
ว่ากูอยากเก็บตังค์ หรือว่าอยากกินเหล้า
มันเป็นความสุขของกูสำมะเลเทเมา
กลับดึกกลับเช้าก็ช่างแม่งกู เอ๊า
ก็กูเป็นคนแบบเนี่ย แล้วใครจะทำไมกู
กูจะเมาจะมาย มันก็สไตล์ของกู
นี่มันยุคไหน มัวมุดอยู่แต่ในรู ออกมาดู
ไม่มีใบปริญญา แต่ว่ากูมีปัญญา
บางทีกูเมาเหมือนหมา แต่เหล้ากูซื้อเขามา
กูไม่ได้ขอใครแดก
ช่างแม่งกูดิ๊ กูจะสวยไม่สวย
ช่างแม่งกูด้วยว่ากูจะรวยหรือจน
ช่างแม่งกูมั่งเว้นกูไว้สักคน
ช่างแม่งกูเหอะ ก็กูชอบปาร์ตี้
40 ดีกรีเมาปริ้นก็ช่างกู
สุราพาเพลินกินแล้วเดินไม่ตรง
กลับบ้านยังหลง นั้นมันก็เรื่องของกู
งานการไม่ทำเอาแต่นินทา ได้ดีเมื่อไหร่มึงก็อิจฉา
ไม่โกรธหรอกนะที่มึงนินทา แต่เกลียดต่อหน้าทำมาเป็นดี
อีลูกช่างสอดไม่เคยจอดพัก กูว่าทรงนี้คงไม่นานนัก
สืบเก่งเหมือนเกิดอยู่บนโรงพัก
