เหตุอันใด ที่ทำให้ใจต้องหวั่นไหว
โปรดเถิดใจ อย่าทำให้เธอต้องผลักไส
ยิ่งฉันชอบเธอแค่ไหน ยิ่งกลัวเธอเป็นของใคร
วันแรกที่เจอ สบตาของเธอ ใจมันละเมอไปไกล
บนความเคลือบแคลง ใจมันเต้นแรง มันยิ่งระแวงในใจ
เหตุอันใด
ใจล่องลม พริ้วพรมละเมอ
เรียกร้องพร่ำเพ้อถึงเธอทั้งวัน
โอ้ใจ ลอยลับเมฆา นภา สวรรค์
ดั่งความฝัน มีเธอกับฉัน โอบกอดกันและกัน
ไม่รู้ว่าควรจะเริ่มยังไง
เพียงควันธุลีอันเมามัว รมระรัวในใจ
แต่เปลวประกายกำลังลามเป็นไฟ
คุกรุ่น รุ่มร้อน วอนให้เอ่ยออกไป
มีเพียงแค่ต้องพูดตรงกับปากกับใจ
แม้ว่าไม่กล้าพอจะเอ่ยกับใคร
ณ ที่แห่งนี้ ที่มันมีแค่ใจ
ที่มันกำลังล่องลอยออกไป
