แม้เจ็บจนทนไม่ไหว ก็จะเก็บซ่อนไว้ กลัวว่าพูดอะไร
เหมือนอยู่ไม่ไหว แล้วเธอจะรู้สึกผิดกว่าเดิม
เมื่อเธอกล้าเอ่ยคำลา แสดงว่าเธอคงคิดมา
ฉากสุดท้ายไม่นานก็ช้า ก็ต้องลงเอยแบบนี้
*กี่หมื่นคำรักที่เคยได้บอก กี่พันประโยคที่เคยมีมา
กี่ร้อยถ้อยคำที่เคยพูดจา พรรณาว่ารักขนาดไหน
ในตอนนี้แค่คำสั้นๆ อยากบอกว่าฉันไม่ให้เธอไปได้ไหม
กลับพูดออกมาไม่ได้ เมื่อมองจากสายตาของเธอ
**จนวินาทีสุดท้ายที่เราจะได้รักกัน เธอยังทำให้ฉันภูมิใจเสมอ
เมื่อเธอเตรียมใจมาเพื่อลา แล้วก็พูดออกมา อย่างซื่อตรงกับความรู้สึกเธอ
ไม่มีคำใดๆจากฉันจะขัดขืน แต่จะยืนร้องไห้ไปพร้อมเธอ
ที่ผ่านมาเนิ่นนานแค่ไหน มั่นใจเธอได้เสมอ
ครั้งสุดท้ายก็จะเชื่อเธอ และปล่อยให้เธอไป
แม้อยากจะกอดเธอไว้ แต่ต้องหักห้ามใจ เพราะรู้ดีว่าเธอ คงอยากจะไป
แล้วเธอจะสงสารฉันกว่าเดิม ขอโทษเธอที่เก็บมันไหว ก็ทั้งหัวใจมันก็มีแค่นี้
แต่ฉันยินดี ถ้าเธอ เจอทางที่ดีกว่า
(*,**,**)
***พ้นวินาทีสุดท้ายเราอาจไม่ได้รักกัน
ให้จดจำว่าฉันภูมิใจเสมอ
เมื่อเธอเตรียมใจมาเพื่อลา พูดแล้วไม่หลบตา
ซื่อตรงกับความรู้สึกเธอ
ต่อให้ใจจริงจริงของฉันจะอยากฝืน
แต่จะยืนร้องไห้ไปพร้อมเธอ
ต่อให้ช้ำเจ็บปวดแทบตาย ก่อนรักเราจะสลาย
ครั้งสุดท้ายจะฝืนฟังเธอ จนเธอจากฉันไป
