ละมองสบตาอยู่หน้าฮ้าน ยิ้มหวานหวานจนใจหล่อย
เหลียวเห็นหน้าผู้บ่าวน้อยคันใจค่อยสั่นกระเซน ละคือมีแนวโดดเต้นมาเล่นล่วงให้ห่วงใจ
ละไกลแท้น้อวัยเฮา มาต่างกันแท้คำเอ๋ย มาต่างกันแท้คำเอ๋ย.
โอ้ยเด้ชาย ทางหัวใจละหัวอกของเอื้อยเป็นกระด้างกระเดื่อยคือเฟือยฮากไผ่
คือย้อยไฮไม้มุ่งคันเทียวยุ่งบ่เซา คึดฮอดเจ้าผู้น้อยอ่อนคิงขำ ตาเอ็นดูหนอคำอยากล่ำแลแปลปุ้น
ข้ามรุ่นห่างกันบ่น่อย ข้ามรุ่นห่างกันบ่น่อย บ่าวส่ำน้อยเอื้อยเป็นสาวรุ่นใหญ่
เสียดายตั้งแต่เอื้อยเกิดไว เจ้าผู้เกิดบั้นท้ายกะเลยใหญ่บ่ทัน.
วันคืนเคลื่อนปีเดือนกะส่าง แม่นห่างสุดขอบฟ้ากะเทียวล่าจ่องดึง
หนักอึ้งตึ้งคนึงน่วงในใจ บัดยามไกลคืนเมืออย่าเบื่อกันเด้อน้อง
จองเอาไว้แม่นคนละวัยมาน้าวใจบ่ค่อย คึดฮอดบักน้อยน้อยของเอื้อยคักเด้
เบิ่งแล้วเท่มาฟ้อนใส่ลำเพลิน มาทรงเดินเซเซเสน่ห์แฮงแรงร้าย.
หัวใจของสาวรุ่นพี่ หัวใจของสาวรุ่นพี่ ขึ้นฮ้านเวทีกะบ่เป็นอันลำ
เจ้ามาจับมือเว้านำ เทียวต้อยเทียวกำมาป่อนเงินแบงค์ซาว.
คนคือเจ้าแวววาวรูปหล่อ คนคือเจ้าแวววาวรูปหล่อ มาหลงบักข่อล่อส่ำน้อยอ่อยหวาน
ยิ้มสะท้านมาย่าวย้านสายตา พัดแฮ่งเขิลอุราสิว่าใดน้อน้อง
ทองคำก้อนพออยากขอซอน ขออ้อนบ่อ่วย เจ้าผู้คนอ้วยล้วยกะพอม้วยมิ่งมนต์
โต้นแล้วกะโต้นมาโย้นใส่ใจเฮาผู้วัยเยาว์ยังเล็กสเปคหลายคนโก้
อยากออยอยากโต้พาที อยากออยอยากโต้พาที บัดลงเวทีให้ไปหาเอื้อยแน่
เอื้อยเด้อขออย่าเอิ้นว่าแม่ เอื้อยเด้อขออย่าเอิ้นว่าแม่
เดียวมันสิแวข้ามรุ่นไปเกิน เดียวมันสิแวข้ามรุ่นไปเกิน
ลำเพลินเกี้ยวเนียวกลอนซอนหย่อย มาหลงบักน้อยน้อยอยู่หน้าฮ้านคักเด้อ
ย้านแต่เก้อบัดเจ้าอ่วยคืนกลับ ย้านแต่เก้อบัดเจ้าอ่วยคืนกลับ
ส่ำหมอลำสิยอมรับแหน่บ่น้อบักหำน้อย แหน่บ่น้อ บักหำน้อย....
