เมื่อไหร่เธอจะจำ ซักที
ต้องเจ็บอีกแบบนี้ ไปถึงไหน
เขานั้นยังทำผิดต่อเธอซ้ำวนไป
ย้ำเตือนเท่าไหร่ก็ยังไม่ฟัง
โว้....โอ โว...โอโว้....โอ
โว่โอ....โว้...โอ โวโอ้โอ......
ฟังเรื่องราวเดิมๆ ที่เธอร้องไห้ฟูมฟาย
พูดสาธยายมากมาย เกี่ยวกับที่เขาทำเธอเสียใจ
เหมือนในละคร บทเดิมเป๊ะทุกๆตอน
ฉากจบนั้นก็พล็อตเดิมเหมือนเมื่อก่อน
ว่าสุดท้ายคงวนกลับไปลูปเดิม โว้.....โอ
*ซ้ำมาซ้ำไป เหมือนเธอไม่จำเลย
ฉันเองก็จนใจจะเตือนแล้ว
พูดก็ไม่ฟัง แค่เขาเข้ามาง้อขอคืนดีกัน
จะทำผิดกี่ครั้งก็ยังให้อภัย
**เมื่อไหร่เธอจะจำ ซักที
ต้องเจ็บอีกแบบนี้ ไปถึงไหน
เขานั้นยังทำผิดต่อเธอซ้ำวนไป
ย้ำเตือนเท่าไหร่ก็ยังไม่ฟัง
อย่าให้มีครั้งที่2 มันไม่ดี
แต่ถ้ามีครั้งที่3 4นี้ไม่ควร
ทบทวนดูหน่อยไหม
เธอนั้นให้อภัยเท่าไหร่..
ก็ยิ่งเหมือนว่าเขานั้นเห็นเป็นของตาย
เท่านั้น…
เอาอาหารเม็ดมาเลย ฉันกลายเป็นหมาเหมือนเคยๆ
ออกตัวไว้เข้าข้างเธอเงิบเฉย บทสุดท้ายเธอก็กลับไปอยู่ดี โว้....โอ
(*,**)
โว้....โอ......
และสุดท้ายเขานั้นเห็นเธอเป็นของตาย
เท่านั้น....
