โลกกว้างใหญ่ไพศาลสุดสายตา
มีทุ่งหญ้าเขียว ท้องทะเล ให้ทุกๆ คน
มีภูเขา มีแม่น้ำไหลล้น
ให้ผู้คนมากมายได้พักพิง
ทุกเผ่าพันธุ์มีที่ให้ได้ยืน
ใต้ดวงตะวันที่ส่องไม่เลือกใคร
แต่ทำไมบางคนสร้างกำแพงในใจ
แบ่งแยกกันไป แบ่งฝันให้ไกลกัน
ทั้งที่โลกนี้เลี้ยงได้ทุกชีวิต
มีข้าวมีน้ำมีรักให้ยืนหยัด
แต่ใจบางใจกลับทำให้มันอึดอัด
โลกเลยเล็กลง สำหรับบางคน
มีเด็กน้อยฝันอยากสร้างเครื่องบิน
อยากโบยบินพาผู้คนขึ้นสู่ฟ้า
ข้ามภูผาชมมหานทีกว้าง
กลับต้องสร้างนกสังหารขึ้นมาแทน
ทุกสงครามสร้างหยาดเลือดน้ำตา
ท่วมพสุธาสังเวยอำนาจกัน
หนึ่งความฝันดับความฝันหลายล้านคน
โลกต้องทุกข์ทนเพราะพิษภัยของสงคราม
ทั้งที่โลกนี้เลี้ยงได้ทุกชีวิต
มีรักมีมิตรภาพให้กัน
แต่ใจบางใจกลับเหยียดหยันถือผิวชังพรรณ
แต่ทุกคนนั้น... เลือดสีแดง
โอ้...
แท้จริงโลกนี้เลี้ยงได้ทุกชีวิต
เหตุใดจึงคิดอยากครอบครองไว้คนเดียว
แค่เปิดใจก็จะเห็นทางเดินที่แสนไกล
โลกกว้างใหญ่พอ... กับทุกๆ คน
