มันเป็นเพราะโชคชะตา หรือเป็นเพราะความห่างเหิน
ที่ทำให้เราแยกเดิน ไม่เหมือนก่อนนี้
ทั้งที่เคยบอกว่ารัก ก่อนนอนก็บอกฝันดี
บอกว่าหนังสือเล่มนี้จะจบอย่างสวยงาม
รักเรานั้นเหมือนหนังสือ สองคนร่วมกันขีดเขียน
บากบั่นช่วยกันพากเพียร ประคองรักไป
หรือเธอมีใครเข้ามา แทรกกลางระหว่างหัวใจ
เลยทำให้เธอเปลี่ยนไป เปลี่ยนบทสุดท้าย เป็นการจากลา
*หากเธอไม่รักกันแล้ว ขอเพียงเธอเอ่ยออกมา
คำบอกลาที่เธอเตรียมไว้ อยากจะพูดอะไรกับฉัน...ก็พูดมา
**แต่อย่าทิ้งฉันไปได้ไหม ขอเธอได้โปรดคืนมา
เหมือนวันที่เคยพบหน้า หนังสือเล่มหนาที่เราเขียนมันด้วยกัน
ได้ไหม ขอเธอได้โปรดอย่าไป
ช่วยเขียนกันใหม่ได้ไหม ให้หนังสือหัวใจมันจบไม่เหมือนเดิม
เราเคยเปิดอ่านด้วยกัน แอบอิงในคืนฝนพรำ
เขียนคำทุกถ้อยทุกคำ ว่ารักไม่มีวันจาง
ถ้าเธอจะไปจริงๆ สิ่งเดียวที่ขออีกครั้ง
มาเปิดหนังสือที่ค้างให้รักเรายังอยู่ต่อไป
(ซ้ำ *,**)
ให้หนังสือหัวใจ มันจบอย่างสวยงาม
