คงมีความหิวเป็นลิ่วล้อ ขับเคลื่อนฉันในวันที่ท้อไร้แรง
มีคนชี้นิ้วสร้างกำแพง ติดภาพวาดที่เป็นเป็นเรื่องจำแลง
เธอหวังในชีวิตใหม่ วันสดใสใครๆก็ยิ้มให้
แม้คืนนี้จะมืดเท่าไร แม้ว่ามันจะพาไปสู่ที่ใด
ครอบครัวของฉันไม่ได้ขอ แต่ตัวฉันเองไม่อาจรอ
ให้ใครพาฉันสู่จุดหมาย จะส่งมันไปจนวันสุดท้าย
ลาลาลา ลาลา ลา
ลาลาลา ลาลา ลา
และวันคืนจะเปลี่ยนไป เวลาของฉันจะจบลง
แม้พรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร ความคิดของเราจะถูกส่งต่อให้ใคร
คงมีความหิวเป็นลิ่วล้อ ขับเคลื่อนเธอในวันที่ท้อไร้แรง
เพื่อพาร่างกายข้ามกำแพง ข้ามคืนนี้ไปเพื่อรับแสงแดด
