พองอนกับเขา เหงาเธอก็กลับมาหา
พอดีขึ้นมาไปแบบไม่ลา งามตาสันดาน
พี่กินอาหาร ของหมาจนน้ำตาร่วง
เพราะน้องมาลวง
ก็พี่มันแค่ของตาย เอาไว้ซับน้ำตา
หมดค่าเมื่อไหร่ เธอก็หายไม่เคยคิดลา
ไม่รักก็อย่าหลอกไม่ว่างก็อย่ามา
เวลากับเขาไม่โอเค
น้องมาลวงใจ เล่นบทคนดีเสมอ
พี่ก็เผลอไปรักทั้งที่ควรจะเบกไว้
รักกันไม่ได้ กลัวเค้ารู้จะทำไง
สุดเจ็บใจ พอดีกับผัวหายหัวเลยหนา
พอดีกับผัว หายหัวเลยหนา
ตอนอยู่ก็เฉย พอเขาทิ้งน้องวิ่งมาหา
ซ้อมใจเวลาน้องน้ำตาอาบหน้าอย่างเคย
พอหยุดร้องได้ ก็หายไปกับเขา
ทิ้งพี่ให้นั่งเหงา นอนเฉากอดหมาเหมือนที่เคย
บอกคิดถึง บอกไม่มีใครดูแล
แต่พอกูแคร์ แม่งก็ทำมา งอ แง
ทำน้อยใจ อยากให้ไปรับ
เธอเล่นบทเศร้า ให้เราหลงรัก
แต่พอผัวจะกลับ แม่งก็รีบหายวับ
พออยากดูแล แม่งก็หาย yes แม
เหมือนถูกหลอกซ้ำซ้ำ แล้วถูกขำ
สุดท้ายเธอก็ทำ ให้หัวใจเราบอบช้ำ.....
