หากบางครั้งมันเหนื่อยนัก พักกายเสียก่อน พักกายเสียก่อน
หากบางทีที่เจ็บซ้ำ ให้รักตัวเองก่อน
บางทีมันอ่อนล้ำ เกินจะทนไหว
กายใจมันอ่อนแรง เข้าใจอยู่
แต่บางทีเราควรพัก ให้ใจมันหายเหนื่อย
ปล่อยให้ใจมันหลุดหาย ปล่อยให้ใจมันเอื่อยเอื่อย
ปล่อยมันบ้างก็ดี ถ้าร่างกายเกินจะทนไหว
ทิ้งมันไป ไม่นานคงหายดี
หากลองมองโลกให้สวย เหมือนในวัยแรกเกิด
เกิดมาสร้างรอยยิ้ม ก็ยิ้มให้มันเกิด
ในยามทุกข์ก็ดี เมื่อต้องเผชิญกับปัญหา
ก้าวสู่กาลเวลา อรุณเบิกฟ้าเช้าวันใหม่
