จากเดือนวันกลายไปเป็นปี ก็ไม่เห็นกานดา
หวนคืนกลับมาบ้านเรา
หรือว่าเธอไปหลงคำลวงแสงสีของคนในเมืองฟ้า
เลยลืมทุกคำสัญญาของพี่บ่าว
*หวนคำนึงคิดถึงแต่น้อง
ใจพี่ยังข้อง รอน้องหลบมา
นี้ก็ผ่านไปนานแล้ว พี่ก็ยังไม่เห็นหน้า
ไหนว่า
น้องจะหลบใต้
**ลืมใต้แล้วใช่หม้าย ตั้งแต่ได้ไปอยู่กรุง
น้องคงลืมผ้าถุง คงนุ่งไม่ได้แล้ว
ก็เพราะว่าตอนนี้แสงสีเปลี่ยนเธอไปหมดแล้ว
หนังลุงโนราบ้านเรายังจำได้เหลยม้าย
แล้วคำสัญญาจะรักแต่พี่ชาย
เธอคงลืมไปเสียแล้ว
(*,**,**)
เธอคงลืมไปเสียแล้ว
เธอคงลืมไปเสียแล้ว
