เธอบอกไม่ชอบคนที่หน้าตา เธอว่าหลาบแล้วคนหลายใจ
ถึงอีอยู่โบร๊ะก็รับได้ ให้มีแค่ใจที่รักจริง
เธอบอกเงินทองของนอกกาย ถ้ายังไม่ตายหาใหม่ก็ได้
ขอแค่อย่าทำเธอร้องไห้ พี่ยังจำได้ไม่เคยลืม
แต่ความเป็นจริงมันไม่ใช่ ที่เธอแหลงมามันไม่จริง
สักวันเธอต้องโดนทอดทิ้ง วิงวอนฟ้าดินให้เห็นใจ เชื่อหม้าย
จะไม่หลาบจะไม่จำบ้างหรือไร เดี๋ยวก็ได้มานอนน้ำตาเล็ด
ว่าติดเบ็ดเสร็จเขาตั้งมากมาย เจ็บมาเท่าไหร่ยังไม่สา
แค่คารมณ์หวานหวานก็เชื่อใจ ปลดดุมเสื้อในให้เขาชม
วันวานเคยหวานนานก็ขืนข่ม ทุกข์ระทมหัวใจอยู่เพียงผู้เดียว สาวเห้อ ไม่จำไว้มั้ง
(ทุกข์ระทมหัวใจอยู่เพียงผู้เดียว สาวเห้อ ไม่จำไว้มั้ง)
