ก็ฉันมันธรรมดาเกิน คงไม่มีวันเหมาะสมเธอ
ก็ฉันธรรมดาไป เลยต้องเตรียมใจและเจียมตัว
จะไม่ทำตัวให้ขวางทาง ที่เธอเลือกจะเดิน
คงทำได้แค่มองเธอ และทำได้แค่พร่ำเพ้อ
ก็รู้ดีกว่าไม่ควร..
( ดนตรี )
แววตาที่ได้มอง ฉันมองอย่างตั้งใจ
ฉันไม่อันตรายฉันไม่มีหรอกพิษภัย
ในใจฉันก็กลัว กลัวเธอคิดไกล
กลัวว่าเธอจะมองฉันว่ามาทำลาย
แต่ภายในใจก็รู้ว่าเธอไม่คิดอะไร
ก็ทำได้เพียงแค่มองฉันก็มองร่ำไป
หรือเป็นฉันเองที่คิด คิดเพ้อไปไกล
สิทธิ์ฉันได้แค่มอง ไม่ใช่ครอบครองใจ
ก็อย่างที่ว่า ฉันมันธรรมดา ไม่มีสิทธิ์จะเอื้อมถึง
อยู่นอกสายตา ไม่มีความน่าเชื่อถือ
ดอกฟ้าควรอยู่บนฟ้า ไม่ใช่ลงมาคู่กับดิน
หากวันนึงโน้มลงมา ก็รู้อยู่แล้วว่าคงไม่ชิน
( ดนตรี )
* ก็ฉันมันธรรมดาเกิน คงไม่มีวันเหมาะสมเธอ
ก็ฉันธรรมดาไป เลยต้องเตรียมใจและเจียมตัว
จะไม่ทำตัวให้ขวางทาง ที่เธอเลือกจะเดิน
คงทำได้แค่มองเธอ และทำได้แค่พร่ำเพ้อ
ก็รู้ดีกว่าไม่ควร..
ฉันเก็บเธอเอาไปฝัน
ความฝันฉันมีเธอในนั้น..
โลกของฉันมีเธอในจินตนาการ
ฉันสร้างวิมานอยู่ในฝัน
ความสุขของฉันอยู่ในนั้น
แต่โลกความจริงกำลังจะตื่นลืมตา
ก็ไม่ได้หวังมากจนเกินไป
ได้แค่ดูแลไม่ใช่เทคแคร์ใจ
เป็นคนหวังดี ไม่ได้หวังครอบครองใจ
ได้แค่ยืนมอง เป็นห่วงเธอไกลๆ
ก็รู้อยู่แล้วว่าฉันไม่ควรคู่ดาว
แสงดวงดาวพร่างพราวในยามราตรี
ไอ้เรามันแค่ดินไม่อยากจะเอื้อมถึงดาว
( ดนตรี )
* ก็ฉันมันธรรมดาเกิน คงไม่มีวันเหมาะสมเธอ
ก็ฉันธรรมดาไป เลยต้องเตรียมใจและเจียมตัว
จะไม่ทำตัวให้ขวางทาง ที่เธอเลือกจะเดิน
คงทำได้แค่มองเธอ และทำได้แค่พร่ำเพ้อ
* ก็ฉันมันธรรมดาเกิน คงไม่มีวันเหมาะสมเธอ
ก็ฉันธรรมดาไป เลยต้องเตรียมใจและเจียมตัว
จะไม่ทำตัวให้ขวางทาง ที่เธอเลือกจะเดิน
คงทำได้แค่มองเธอ และทำได้แค่พร่ำเพ้อ
ก็รู้ดีกว่าไม่ควร..
