ลูกเอ๋ยพวกเจ้านั้นจงฟัง
จงฟังพ่อสักครั้งแล้วคิดให้เข้าใจ
ต้นไม้ย่อมมีกิ่งก้านใบ
แตกออกไปตามฝัน
แล่ะแล้วพวกมันคงลืม
ว่าโตจากต้นไม้ต้นนี้รากเดียวกัน
ลูกเอ๋ยถ้าเจ้าจะไม่รักกัน
อย่าทำให้พ่อเห็นเลย
จำไว้นะลูกนะ
สุดท้ายของพ่อมีเพียงข้อเดียว
นั่นคือพวกเจ้าทุกคนรักกันประสานกลมเกลียว
จะพอทำได้ไหม ยากเย็นเกินไปไหม
ลูกเอ๋ยเจ้ากินข้าวหม้อเดียวกัน
เติบโตมาด้วยกันให้ร้ายกันทำไม
ตั้งหลายอย่างพ่อมีแต่เศร้าใจ
ที่กิ่งก้านใบทะเลาะกัน
จำไว้นะลูกนะ
สุดท้ายของพ่อมีเพียงข้อเดียว
นั่นคือพวกเจ้าทุกคนรักกันประสานกลมเกลียว
จะพอทำได้ไหม ยากเย็นเกินไปไหม
ลูกเอ๋ยเจ้ากินข้าวหม้อเดียวกัน
เติบโตมาด้วยกันให้ร้ายกันทำไม
ตั้งหลายอย่างพ่อมีแต่เศร้าใจ
ที่กิ่งก้านใบทะเลาะกัน
อยากขอได้เห็นพวกเจ้าทุกคน
กลมเกลียวกันได้เหมือนเดิม