วันเวลาที่ล่วงเลยไป วันที่ใจต้องชินและชา พายุยังวนเวียนกระหน่ำเข้ามา
วันเวลาที่ต้องเป็นไป วันที่ใจนั้นเริ่มจะล้า ที่ยังคงย้ำซ้ำเติมเราอยู่ทุกครา
ช่วงเวลา ที่แสนเหน็บหนาว ต้องปวดร้าว เธอนั้นยังมีฉัน
ไม่อ้างว้าง ถ้าเราอยู่ข้างกัน จำเอาไว้ในวันเวลาที่เธออ่อนล้า เรานั้นยังมีกัน
บนทางเดินที่ยังยาวไกล เพียงแค่เดินข้ามไปด้วยกัน วันเวลาที่ต้องเหน็ดเหนื่อยเหมือนกัน
ความจริงชีวิตที่เป็นไป เพียงแค่ใจของเราเท่านั้น ให้รู้ไว้ว่าฉันขอแค่อย่าเพิ่งท้อ
ช่วงเวลา ที่แสนเหน็บหนาว ต้องปวดร้าว เธอนั้นยังมีฉัน
ไม่อ้างว้าง ถ้าเราอยู่ข้างกัน จำเอาไว้ในวันเวลาที่เธออ่อนล้า เรานั้นยังมีกัน
แม้บางครั้งเรานั้นอาจมีปากเสียง เพียงแค่เรานั้นเข้าใจ
ปล่อยให้มันเป็นเพียงสายลมที่ผ่านไป เพราะเราคือกันและกัน
ช่วงเวลา ที่แสนเหน็บหนาว ต้องปวดร้าว เธอนั้นยังมีฉัน
ไม่อ้างว้าง ถ้าเราอยู่ข้างกัน จำเอาไว้ในวันเวลาที่เธออ่อนล้า เรานั้นยังมีกัน
กันและกัน...กันและกัน
