ผ่านไปแล้ว อีกหนึ่งวัน
ที่เรานั้นยังรักกันอยู่
ไม่อาจรู้ วันต่อไป
ยังเหมือนเดิมไหม ฉันยังเฝ้าดู
โดนพัดมาด้วยวันเวลา
จะปีนี้ปีหน้าปีไหน
ถ้าซักวันเธอ
เปลี่ยนแปลงใจ
เมื่อเดินทางมาถึงจุดอิ่มตัว
กลัวว่าคำสัญญาจะเปลี่ยนไป
ร้อยคำพรรณนาไร้ความหมาย
ความเป็นจริงเข้ามาทำร้าย
ให้เธอกับฉันเป็นเพียงความหลัง
แค่คิดก็ช้ำ อย่าให้ต้องมี
วันที่เรานั้นต้องจากกัน
และเรื่องเหล่านั้นฉันก็รู้ดี
เหมือนน้ำแข็งที่รอวันละลาย
เหมือนดอกไม้ที่รอวันแห้งเหี่ยว
จากต้นใบ จากต้นไป
เพียงวันนี้ที่ฉันยังมีเธอ
ถ้าวันหนึ่งเธอดันไปเผลอใจ
ไปรักใคร ฉันเข้าใจ
ลองมาเป็นฉันดู จะได้รู้ว่าเป็นเช่นไร
ท่าทางเธอที่บีบ เหมือนถีบให้ฉันนั้นไปให้ไกล
ให้ไป ให้พ้นทาง
ขอร้องเธออย่าวีน ต้องขออภัย ที่ฉันเซ้าซี้เกินไป
ฟังได้ยินมาที่สองหู แต่มันมาจุกอยู่ที่ใจ
ในบางทีมันก็ซีเรียส เธอบอกขี้เกียจจะอธิบาย
ใจที่ให้เธอนั้นก็เป็นของแท้
ได้มอบเอาไว้อยากให้เธอช่วยแคร์
แต่ก็ไม่วายที่น้ำตาต้องกระเด็น
เมื่อหัวใจตัวเองจะให้ใครดูแล
บางที่ก็ต้องอ้อนวอน
เพราะเธอไม่เคยยอมใคร
กว่าจะประณีประนอม
บางทีก็ตกกะใจ
ฉันเองก็ยังคงไม่รู้ หรือเราคิดมากไป
ยังมีตรงไหน ที่เรานั้นยังไม่ดี
มาถึงวันนี้โปรดมาช่วยเคลียร์ใจ
รู้บ้างไหม เรื่องนี้มันโคตรจะซี
ฉันไม่ต้องการให้เธอเดินจากไป
ให้ทำอย่างไรฉันก็ยอม
เหมือนน้ำแข็งที่รอวันละลาย
เหมือนดอกไม้ที่รอวันแห้งเหี่ยว
จากต้นใบ จากต้นไป
เพียงวันนี้ที่ฉันยังมีเธอ
ถ้าวันหนึ่งเธอดันไปเผลอใจ
ไปรักใคร ฉันเข้าใจ
จะอย่างไร ฉันก็รอ แม้สุดท้ายไม่ได้ดั่งใจ
จะอย่างไร ฉันก็รอ แม้สุดท้ายไม่ได้อะไร
วันนี้ฉันมีเธอก็พอ ได้กอดหอมเจ้าของหัวใจ
ถ้าวันหนึ่งเธอนั้นต้องไป ฉันก็ยอมรับ
เหมือนน้ำแข็งที่รอวันละลาย
เหมือนดอกไม้ที่รอวันแห้งเหี่ยว
จากต้นใบ จากต้นไป
เพียงวันนี้ที่ฉันยังมีเธอ
ถ้าวันหนึ่งเธอดันไปเผลอใจ
ไปรักใคร ฉันเข้าใจ
