ในค่ำคืนมืดมน สับสน หลงทางไปไกล
เชื่อไหม ฉันคิดว่าไม่เหลือใครอีกแล้ว
ไม่รู้ว่าต้องเดินไปทิศใด แสงไฟไร้วี่แวว
ความคิดเรียงต่อแถว บอกฉันว่าให้วิ่งหนีทุกอย่าง
ในขณะที่ฉันวิ่งหนีมาจนล้า
มองไม่เห็นแม้ทางออก ฉันหอบจนเกินจะค้นคว้า
วันนึงก็เห็นเธอ เจอดอกไม้ไฟข้างบนฟ้า
ฉันจึงรีบวิ่งไปตามแสง เดี๋ยวหายถ้าฉันเป็นคนช้า
กระเสือกกระสนมาถึงเธอ สภาพบาดเจ็บสาหัส
เธอบอกแค่แผลหกล้ม มันคงเจ็บน้อยกว่าหมากัด
มีเธอคอยช่วยดูแล ในวันที่เจอปัญหาหนัก
มีเธอข้างๆสิ่งใดไม่กลัว ตอนนี้ได้ทุกปัญหาสั*
เธอคือดอกไม้ไฟ ในคืนที่เงียบงัน
เธอทำค่ำคืนนั้น ที่มืดมิดของฉันเปลี่ยนไป
ช่างสดใสและสวยงาม เหมือนมีงานเทศกาล ท่ามกลางความอ้างว้างในใจ
เธอคือดอกไม้ไฟ ตอนเที่ยงคืน
เดี๋ยวจะพูดให้ฟัง ทำไมต้องดอกไม้ไฟ
เพราะเธอทำให้มองเห็น ว่าต้องไปจุดหมายใด
เธอบอกว่าเธอไม่สน ว่าฉันเคยทำร้ายใคร
ยังมีโอกาสให้แก้ตัว ตราบเท่าที่ฉันยังหายใจ
เธอคือแสงสว่าง ในยามที่ฟ้ามันมืดมน
เธอเปรียบดั่งดอกไม้ไฟ ตอนที่ชีวิตฉันมืดลง
เธอคือสัญลักษณ์ ที่บอก ที่ไหนมีผู้คน
เธอบอกฉันไม่ได้อยู่คนเดียว ไม่ว่าจะดังหรือวูบลง
เธอบอกว่าเธอไม่ชอบ เวลาที่เห็นฉันร้องไห้
เธอบอกไอ้คนพวกนั้นเป็นใครทำไมถึงทำฉันร้องได้
ให้ฉันมีความสุข เธอพร้อมบนบานน้อมไหว้
เธอบอกว่าใครทำร้ายฉัน ตัวเธอเองก็พร้อม fight
ในโลกสีขาวดำ เธอเป็นดั่งความสดใส
กำลังใจในวันที่ฉัน ไม่อาจจะรับทั้งหมดไหว
เธอน่ะงดงาม ไม่ต้องไปถามกระจกไหน
เธอทำให้ฉันอยากมีชีวิต เธอว่ามันน่าตลกไหม
เธอคือดอกไม้ไฟ ในคืนที่เงียบงัน
เธอทำค่ำคืนนั้น ที่มืดมิดของฉันเปลี่ยนไป
ช่างสดใสและสวยงาม เหมือนมีงานเทศกาล ท่ามกลางความอ้างว้างในใจ
เธอคือดอกไม้ไฟ ตอนเที่ยงคืน
เธอคือดอกไม้ไฟ ในคืนที่เงียบงัน
เธอทำค่ำคืนนั้น ที่มืดมิดของฉันเปลี่ยนไป
ช่างสดใสและสวยงาม เหมือนมีงานเทศกาล ท่ามกลางความอ้างว้างในใจ
เธอคือดอกไม้ไฟ ตอนเที่ยงคืน
