คงเหลือ เพียงยิ้มที่ไร้อารมณ์
ก็เคยรักคนหนึ่งคนแล้วเขาจากไป
ไม่ค่อยจำว่าเธอทำร้ายให้ช้ำยังไง
เพราะใจเลือกเพียงจดจำรักที่สวยงามแค่นั้น
มันตอกและย้ำว่าตัวเรานี้
ต่อให้ไม่แข็งแรงเท่าไร
มันยังคงใช้เรี่ยวแรงที่มีโอบกอดมันไว้
ต่อให้ต้องเสียใจก็รู้
** ความทรงจำงดงามเกินลืมเลือนไปจากใจ
รักอาจเป็นเชื้อไฟที่เผาทำลาย แต่บางเวลาอบอุ่นเหลือเกินที่คิดถึงเธอ
ต่อให้ต้องเจอเรื่องราวมากมายที่ยังไม่เข้าใจ
ยิ้มรับไว้แม้มีน้ำตา
มันตอกและย้ำว่าตัวเรานี้
ต่อให้ไม่แข็งแรงเท่าไร
มันยังคงใช้เรี่ยวแรงที่มีโอบกอดมันไว้
ต่อให้ต้องเสียใจก็รู้
** ถ้าฉันถูกฟ้าขีดเขียนให้เป็นใคร
สักคนที่ต้องคิดถึงเธออย่างนี้ตลอดเวลา
อย่างน้อยให้ได้คิดถึงด้วยความยินดี
และไม่ต้องมีสักน้ำตา
ไม่ทรมาน อย่างในปัจจุบัน
ที่ฉันยัง เหมือนเดิม
** ฉันยังคงรักเธอและมันไม่เคยเปลี่ยนไป
เป็นต้นไม้ที่ไม่มีเหลือสักใบ
และมันเหน็บหนาวจับใจเหลือเกินที่คิดถึงเธอ
ต่อให้ต้องเจอคลื่นลมมากมายเสียดแทงเข้าหัวใจ
ยิ้มรับไว้แม้มีน้ำตา
