เมื่อชีวิตมันต้องประสบพบเจอ
ผู้คนมากมายมากหน้าหลายตา
หลายเรื่องมากความต้องตามให้ทันมัน
ปั้นหน้าแข่งขันชิงเด่นชิงดีไม่มีความจริงในรอยยิ้มนั้น
*เมื่อโลกมันกลมสังคมมันเหลี่ยม
คอยขิงคอยเขียมคอยเสี้ยมลับหลังกัน
เหยียดหยามคนอื่นอย่างนี้อย่างนั้น
ไม่เคยมองตัวเอง
เมื่อความเกรงใจมันนำพาไป
ถึงการเอารัดเอาเปรียบเทียบชั้นกัน
มึงล้มกูเหยียบมึงเสียบกูฟัน
แทงกันพัลวันมันเป็นอย่างนั้น...คนบางคน
** อยู่กับเสือทำตัวเป็นลิง
พออยู่กับลิงทำตัวเป็นช้าง
อยากได้อยากดีอยากเด่นอยากมี
จนเหลื่อมศักศรีของคนรอบข้าง
ใครตกอับก็คอยย้ำยี
ใครขึ้นใครมีก็คอยอิจฉา
หน้าไหว้หลังหลอกตลอดเวลา
คำพูดวาจามันเชื่อไม่ได้ ยังมีอยู่ไหมความเป็นคน
ไม่อยากเชื่อคำพูดขุนโจรที่เล่าถึงเรื่องความดี
ไม่อยากเชื่อคำพูดมหาเศรษฐีที่เล่าถึงความจน
คบคนพาลถ้ามันจริงใจก็ไม่ผิด
ถ้าคบบัณฑิตที่คอยหักหลังยังไงก็ไร้ผล
