เพราะฉันไม่รู้คิดถึงไปถึงเมื่อไหร่
ไม่รู้ต้องหนีความจริงอีกนานแค่ไหน
ทั้งทั้งที่รู้ทำร้าย ทั้งทั้งที่รู้ไม่สำคัญ
ทั้งทั้งที่รู้วันหนึ่งว่าฉันต้องหายไป
หยดละอองของแสงดาว
กับเรื่องราวที่เคยเป็นดั่งฝัน
กลิ่นไอดินที่ล่องลอย
คนหนึ่งคนยังเฝ้าคอย
แต่อีกคนหลงทางไปอย่างนั้น
โอ้ใจเอยหนอใจ
กลับไม่เคยเข้าใจความเจ็บช้ำ
เสียใจ เสียดาย ก็เท่านั้น
เพราะฉันไม่รู้คิดถึงไปถึงเมื่อไหร่
ไม่รู้ต้องหนีความจริงอีกนานแค่ไหน
ทั้งทั้งที่รู้ทำร้าย ทั้งทั้งที่รู้ไม่สำคัญ
ทั้งทั้งที่รู้วันหนึ่งว่าฉันต้องหายไป
และฉันไม่รู้จะรักไปถึงเมื่อไหร่
จะทรมานตัวเองอีกนานแค่ไหน
อีกล้านหยดน้ำตาคงไม่เพียงพอ
พอที่จะลบ เธอจากหัวใจ
เรื่องราวที่เคยเป็นดั่งฝัน
ถึงวันที่ต้องตื่น
และถึงเวลาต้องร่ำลาถึงตรงทางที่แยกไป
แต่รักยังคงชัดเจนอย่างนั้น
เพราะฉันไม่รู้คิดถึงไปถึงเมื่อไหร่
ไม่รู้ต้องหนีความจริงอีกนานแค่ไหน
ทั้งทั้งที่รู้ทำร้าย ทั้งทั้งที่รู้ไม่สำคัญ
ทั้งทั้งที่รู้วันหนึ่งว่าฉันต้องหายไป
และฉันไม่รู้จะรักไปถึงเมื่อไหร่
จะทรมานตัวเองอีกนานแค่ไหน
อีกล้านหยดน้ำตาคงไม่เพียงพอ
พอที่จะลบ เธอจากหัวใจ
