ข้างบนฟ้า มันคือที่ๆควรกับเธอ
ผิดที่ฉันเองที่พร่ำเพ้อ อยากจะคว้าเธอลงมาเอง
เพิ่งเข้าใจ ที่ตรงนี้คงต่ำเกินไป
อยากจะขอโทษ เธอจากใจ เธอคงถึงวัน ต้องกลับไป
อยู่บนท้องฟ้า เหมือนอย่างเดิม
จะมองเธอ ตรงนี้ ห่างๆ ให้ระยะทางคั่นกลาง และขวางฉันไว้
ต้องรู้ตัวและเข้าใจ ว่าฉันต้องยอมปล่อยไป
อย่าฉุดเธอเอาไว้ตรงนี้ มันไม่ใช่ที่ของเธอ
ต้องปวดร้าว ก็พอจะเข้าใจ
แต่หากว่าฉันเอง ยังกอดเธอแน่นไป
จะทำร้ายเธอเพียงใด
จะมองเธอ ตรงนี้ ห่างๆ ให้ระยะทางคั่นกลาง และขวางฉันไว้
ต้องรู้ตัวและเข้าใจ ว่าฉันต้องยอมปล่อยไป
อย่าฉุดเธอเอาไว้ตรงนี้
ไม่ได้เคียงข้างกัน อย่างที่เคยฝัน เส้นทางเดินของเรามันอาจต้องแยกไป
แต่ดาวดวงนั้น ยังสว่าง ชัดเจน
จะมองเธอ ตรงนี้ ห่างๆ ให้ระยะทางคั่นกลาง และขวางฉันไว้
ต้องรู้ตัวและเข้าใจ ว่าฉันต้องยอมปล่อยไป
อย่าฉุดเธอเอาไว้ตรงนี้
ให้เธออยู่ ตรงนั้น ไกลๆ ให้เธอเป็นดาวดวงเดิม ส่องแสงประกาย
เธอสวยงามที่สุดแล้ว บนท้องฟ้าที่กว้างไกล
ไม่ใช่อ้อมกอดฉัน คนนี้ มันไม่ใช่ที่ของเธอ..
