และก็เหลือเรา นั่งอยู่เพียงผู้เดียว
อยู่กับหัวใจสิ้นหวังและเลือนลาง
เหน็ดเหนื่อยเหลือเกิน ต้องอยู่บนหนทาง
ที่ตัวฉันเองไม่เคยได้เลือกเลย
แค่อยากจะเป็นเหมือนคนทั่วไป มีรักได้ดั่งใจต้องการ
นี่ตัวฉันผิดหรือไร ฉันต้องใช้หนี้กรรมให้ใคร
เจ็บที่มันต้องเป็นอย่างนี้
มีชีวิตไม่เหมือนใคร ฉันไม่อาจเลือกทางได้เอง
จะมีใครบ้างไหมที่จะมาเห็นใจ
สิ่งที่ฉันมี ไม่เคยไขว่คว้ามัน
แต่ที่ต้องการไม่เคยได้สมใจ
อยากให้เรื่องจริง เป็นเพียงแค่ฝันไป
อยากจะรักใครที่เขารักฉันจริง
เข้าใจว่าความรักนั้นงดงาม แต่ฉันไม่มีวันจะได้เจอ
นี่ตัวฉันผิดหรือไร ฉันต้องใช้หนี้กรรมให้ใคร
เจ็บที่มันต้องเป็นอย่างนี้
มีชีวิตไม่เหมือนใคร ฉันไม่อาจเลือกทางได้เอง
จะมีใครบ้างไหมที่จะมาเห็นใจ
เจ็บที่มันต้องเป็นอย่างนี้
มีชีวิตไม่เหมือนใคร ฉันไม่อาจเลือกทางได้เอง
จะมีใครบ้างไหมที่จะมาเห็นใจ
