ไม่ได้หาหรอกเหตุผล ที่คนจะเปลี่ยนผัน
รักเราที่มันเกิดนั้น ช่างมันถ้าจะจบ
อย่างน้อยก็สุข สุขอยู่ช่วงหนึ่ง
รักมันทำให้ซึ้ง รักมันทำให้ซึม
ทำให้ฟ้ามันครึ้ม ๆ เมื่อเสียไป
คิดถึงเธอ ในวันเวลาช่วงนั้น
คิดถึงมาก ก็เพราะ ว่าไม่มีอีกแล้ว
ไม่โกรธความรัก ที่เข้ามา ไม่โกรธเวลา ที่หล่นหาย
แค่ทุกคืน ที่อ่อนไหว ก็เลยเดียวดายอย่าถือสา
ไม่โกรธความรัก ที่หายไป ไม่ผิดที่ใจ เธออ่อนล้า
หากว่าเรายัง เสียน้ำตา ก็แปลว่าเราก็มี มีหัวใจ
แค่ได้ มีความรัก กับใครแค่สักหนึ่งหน
ถึงแม้มันจะผ่านพ้น แต่มันก็คุ้มอยู่
อย่างน้อยก็สุข สุขอยู่ช่วงหนึ่ง
รักมันทำให้ซึ้ง รักมันทำให้ซึม
ทำให้ฟ้ามันครึ้ม ๆ เมื่อเสียไป
คิดถึงเธอ ในวันเวลาช่วงนั้น
คิดถึงมาก ก็เพราะ ว่าไม่มีอีกแล้ว
ไม่โกรธความรัก ที่เข้ามา ไม่โกรธเวลา ที่หล่นหาย
แค่ทุกคืน ที่อ่อนไหว ก็เลยเดียวดายอย่าถือสา
ไม่โกรธความรัก ที่หายไป ไม่ผิดที่ใจ เธออ่อนล้า
หากว่าเรายัง เสียน้ำตา ก็แปลว่าเราก็มี มีหัวใจ
ไม่โกรธความรัก ที่เข้ามา ไม่โกรธเวลา ที่หล่นหาย
แค่ทุกคืน ที่อ่อนไหว ก็เลยเดียวดายอย่าถือสา
ไม่โกรธความรัก ที่หายไป ไม่ผิดที่ใจ เธออ่อนล้า
หากว่าเรายัง เสียน้ำตา ก็แปลว่าเราก็มี มีหัวใจ
