เราทุกคนแค่เพียงผ่านมาบนโลกใบนี้
ต่างก็มีเหตุผลหนทางแตกต่างกันไป
ไม่จำเป็นต้องเปรียบกับใคร เรามีดีแตกต่างกันไป
ใช้ชีวิตของตัวเราให้ดีก็พอ
เพราะไม่รู้จะมีชีวิตได้นานเท่าไหร่
จึงไม่รอไม่ขอไม่หวังอะไรจากใคร
ขอเดินทางตามใจใฝ่ฝัน ที่ใจอยากไปแล้วกัน
เพราะไม่รู้วันพรุ่งนี้จะมีอีกไหม
อันสิ่งใดที่ใจของเธอได้เคยผิดพลั้ง
เป็นความหลังที่ยังกัดกินหัวใจตอนนี้
ให้อภัยหัวใจตัวเอง ให้อภัยหัวใจตัวเอง
ให้อภัยเดินต่อไปไม่อาจแก้ไข
อยู่กับวันเวลาณ.ปัจจุบันวันนี้ ที่ยังมีสายตาได้มองฟ้าสวยงาม
มีดวงจันทร์ให้ชื่นชม มีสายลมให้ห่มหัวใจ
ยังมีใครอีกมากมายที่ยังคงรัก
รักที่เธอเป็นเธอ
และสุดท้ายเราจะกลายเป็นความทรงจำ
ในชีวิตของใครต่อใครตามกาลเวลา
และสุดท้ายเราจะถูกลืม ไม่มีใครยั่งยืนโลกนี้
มีชีวิตเพื่อชีวิตที่มันแสนสั้น
สุขให้ได้ในวันต่อวัน
