วันเวลาที่หมุนผ่าน นานกี่ปีแล้วนะ
ตั้งแต่เรามายืนที่นี่
ที่ ๆ หนุ่มสาววัยเยาว์เดียวกัน มาเติมความฝันให้กันและกัน
รวมพลังกันสร้างดินแดนแห่งความฝันนี้ แม้จะเป็นอย่างไรก็ตาม
หยาดเหงื่อจะไหลไปมากเพียงใด แต่เราก็ร้องเพลงกันไป
อุปสรรคหลากหลายเหมือนเป็นบททดสอบที่ต้องผ่านไป
สุดท้ายแล้วสายสัมพันธ์กลมเกลียวจะเกิดขึ้นมา
เรามายืน
บนนี้ บนเนินเขาที่ลมแห่งความภาคภูมิใจพัดผ่าน… (เห็นมันใช่ไหม?)
ตรงนั้นดูแห้งแล้ง แต่ดอกไม้แห่งฝันกำลังบานอยู่นั่นไง
และสักวัน
พรุ่งนี้ของพวกเราที่เคยฝัน ที่พูดกันวันนั้นอันกว้างไกล
จะแผ่ขยายกลายไปเป็นโลกใหม่อีกอย่างแน่นอน
ดังเมล็ดพันธุ์ที่หว่านต้องพรวนดินรดน้ำ
ปุ๋ยก็ต้องใส่คอยดูแล
แต่เชื่อเสมอว่าในสักวัน มันจะต้องงอกเงยขึ้นมา
ใครหัวเราะ หัวเราะไป ใครจะว่าอะไร พยายามต่อไป ไม่สน
ปลูกความฝันที่มีในใจ ด้วยจิตวิญญาณในตัวตน
เรื่องที่จะยอมแพ้ แม้ "มีโอกาส" แต่ฉันไม่ใส่ใจ
ก็ไม่คิดที่จะหยุดเดิน เผชิญหน้าไป
เราจงมอง
ตรงนั้น บนเนินเขายามรุ่งเช้า มีแสงทอประกายงดงาม… (แสงทองแพรวพราว)
ก็ความฝันที่ตัวฉันเคยวาดฝัน ไม่ช้าก็จะกลายเป็นเรื่องจริง
แต่อย่างไร
จุดหมายที่เราตั้งกันเอาไว้ สิ่งที่เป็นไปได้และแน่นอน
ก็คือการที่เราต้องเดินไปต่อ เติบโตเรื่อยไป
จนในวันนี้ที่ฉันได้ทำไป
อารมณ์ดังไฟร้อนแรงเหล่านั้น
พูดได้เลยว่าภูมิใจมากมาย
ฝากไปถึง
คนที่มาทีหลังดินแดนนี้ ชีวิตที่ต้องนอนที่นี่ (นับจากวันนี้)
บนนั้นยังมีที่ให้ความฝัน ที่ว่างยังคงมีอีกมากมาย
เราจงมอง
ตรงนั้น บนเนินเขายามรุ่งเช้า มีแสงทอประกายงดงาม… (แสงทองแพรวพราว)
ก็ความฝันที่ตัวฉันเคยวาดฝัน ไม่ช้าก็จะกลายเป็นเรื่องจริง
แต่อย่างไร
จุดหมายที่เราตั้งกันเอาไว้ สิ่งที่เป็นไปได้และแน่นอน
ก็คือการที่เราต้องเดินไปต่อ เติบโตเรื่อยไป
