คนหนึ่งคน ดั่งไฟที่ส่องแสง
แม้จะแรงสว่างสักเพียงไหน
แม้คืน ที่ทุกแสงดาวดับไป
แม้ว่า แสงจันทร์จะมืดมิดสักเท่าไหร่
ก็ไม่อาจดับแสงของใจเราไว้
ตราบใดที่ใจเรายังส่องแสงอยู่
ต้องมีใครได้รับรู้ แม้จะนานเท่าไร
หนึ่งอาจดูน้อย แต่หากว่าร่วมทุกน้ำใจ
ความสดใส นั้นคงเข้ามาใกล้ ขึ้นอีกนิด
เธอ(เธอ)และฉัน ก็เป็นดังไฟที่ส่องแสง
แม้(แม้)จะแรง(จะแรง) สว่างสักเพียงไหน
ก็คง(คง) ไม่มี(ไม่มี) ทางสว่าง
เท่าหลายคนรวมใจ
แม้คืนที่แสงดาวดับไป
แม้ว่าแสงจันทร์จะมืดมิดสักเท่าไร
ก็ไม่อาจดับแสงของใจเราไว้
ตราบใดที่ใจเรายังส่องแสงอยู่
ต้องมีใครที่ได้รับรู้ แม้จะนานเท่าไร
หนึ่งอาจดูน้อย แต่หากว่าร่วมทุกน้ำใจ
ความสดใส นั้นคงเข้ามาใกล้ขึ้นอีกนิด
แม้คืนที่แสงดาวดับไป
แม้ว่าแสงจันทร์จะมืดมิดสักเท่าไร
ก็ไม่อาจดับแสงของใจเราไว้
*ตราบใดที่ใจเรายังส่องแสงอยู่
ต้องมีใครที่ได้รับรู้ แม้จะนานเท่าไร
หนึ่งอาจดูน้อย แต่หากว่าร่วมทุกน้ำใจ
ความสดใส นั้นคงเข้ามาใกล้ขึ้นอีกนิด(ขึ้นอีกนิด)
( * )
ถ้าหากว่ารวมทุกน้ำใจ
โลกที่สดใสนั้นก็คงเป็นได้ดั่งใจคิด
ความสดใสนั้นก็คงไม่ไกล อย่างที่คิด
