คิดฮอดน้องจอยสาวส่ำน้อยเมืองร้อยเอ็ด
แต่ก่อนเคยเฮ็ด เฮ็ดงานอยู่ที่โลตัส
จากเมืองร้อยเกิน น้องเมินไปจ้อยมิดจั๊ด
ทางฝันเคยวาด กับอ้ายเลยขาดจุ๊ดปุ๊ด
กะพอเข้าใจ อ้ายมันคนไร้อนาคต
เจ้าเบื่อซุกรถ เบนซ์มือแปด หม้อแบตชำรุด
เที่ยวบึงพลาญ มื้อนั่นแม่นไผ บอกฮักอ้ายที่สุด
ถืกลมหัวกุด พัดหมุนติ้ว ฮักกิ่วขาดปั๊ด
ฮักเจ้าหลายโพด เลยถืกลงโทษ ตามกฎคนเซาฮัก
อยากให้เจ้าฮู้คัก ว่าคนอกหัก มันเจ็บขนาด
แหงนเบิ่งหอโหวด ที่สูงโจดโลด ยามจอยจ้อยจั๊ด
ใจคนถืกลืม สะลือสลึม คือใจสิขาด
ถ้านายกเพิ่นอนุญาต สิปีนไปฮ้องฟ้องคนใจเท็จ
ฝากเสียงโหวดลอย ไปบอกน้องจอย อย่าจ้อยจั๊ด
อย่าบล็อก อย่าตัด คนที่คอยอยู่ทางร้อยเอ็ด
หอโหวดตระหง่าน ถ้าบึงพลาญ บ่แห้ง อย่าเฮ็ด
กลับมาแห่บุญผะเหวด กลับมาเฮ็ด ก้อยร้อยเอ็ด สู่อ้ายกินแน
ฮักเจ้าหลายโพด เลยถืกลงโทษ ตามกฎคนเซาฮัก
อยากให้เจ้าฮู้คัก ว่าคนอกหัก มันเจ็บขนาด
แหงนเบิ่งหอโหวด ที่สูงโจดโลด ยามจอยจ้อยจั๊ด
ใจคนถืกลืม สะลือสลึม คือใจสิขาด
ถ้านายกเพิ่นอนุญาต สิปีนไปฮ้องฟ้องคนใจเท็จ
ฝากเสียงโหวดลอย ไปบอกน้องจอย อย่าจ้อยจั๊ด
อย่าบล็อก อย่าตัด คนที่คอยอยู่ทางร้อยเอ็ด
หอโหวดตระหง่าน ถ้าบึงพลาญ บ่แห้ง อย่าเฮ็ด
กลับมาแห่บุญผะเหวด กลับมาเฮ็ด ก้อยร้อยเอ็ด สู่อ้ายกินแน
