ตื่นละบ่ มื้อนี้ไปไส ที่บ่ซำบาย ไคขึ้นแนบ่
กินข้าวละยัง มื้อนี้เฮ็ดงานอยู่บ่ มีแนวสิบอก เดะ เมื่อคืนฝันพ้อ
เป็นนำคิดฮอดหลายบ้อ จั่งได้ฝันเห็น
จับโทรศัพท์เทียวเบิ่งแต่หน้าจอ
เป็นจั่งใด๋แนน้อ ไลน์ไปหาคือบ่อ่าน
ฝากหัวใจอยู่นำเจ้า ถึงตัวสิอยู่กับงาน
หลายเทื่อแอบหวั่น ยามเจ้าหายไป โอ้ย..
อำลำ อำลำ คิดนำแต่เพิ่นกะบ่ฮู้ดอกว่าเพิ่นสิคึดนำเฮาบ่
บ่ส่วง บ่ส่วง เบิ่งรูปแฮงคึดพ้อ พออยากโดดลงจอไปเบิ่งหน้าใกล้ๆ
จั่งแม่น จั่งแม่น เป็นตาหน่ายแท้น้อหัวใจ ทางนั้น เดะ เป็นจั่งใด๋
คิดฮอดคือกันบ่ ยามที่เงียบไป ทางนี้มันคือทรงเป็นฮ้าย คึดนำหลายสุอันสุอย่าง
เลิกงานละบ่ ฮอดบ้านละไป่
คือบ่เห็นตอบไลน์ หรือตอบไผอยู่บ่
หลอยเพ้อไปทั่ว กะคนมันคิดฮอดเนาะ
เบิ่งรูปกะเผลอจุ๊บหน้าจอ ปานคนบ่พอลางเทื่อกะดาย
จับโทรศัพท์เทียวเบิ่งแต่หน้าจอ
เป็นจั่งใด๋แนน้อ ไลน์ไปหาคือบ่อ่าน
ฝากหัวใจอยู่นำเจ้า แม้ตัวสิอยู่กับงาน
หลายเทื่อแอบหวั่น..
อำลำ อำลำ คิดนำแต่เพิ่นกะบ่ฮู้ดอกว่าเพิ่นสิคึดนำเฮาบ่
บ่ส่วง บ่ส่วง เบิ่งรูปแฮงคึดพ้อ พออยากโดดลงจอไปเบิ่งหน้าใกล้ๆ
จั่งแม่น จั่งแม่น เป็นตาหน่ายแท้น้อหัวใจ ละทางนั้น เป็นจั่งใด๋..
อำลำ อำลำ โอ้..
บ่ส่วง บ่ส่วง เบิ่งรูปแฮงคึดพ้อ พออยากโดดใส่จอไปเบิ่งหน้าใกล้ๆ
จั่งแม่น จั่งแม่น เป็นตาหน่ายแท้น้อหัวใจ แล้วทางนั้น เป็นจั่งใด๋
คิดฮอดคือกันบ่ยามที่เงียบไป ทางนี้มันคือทรงเป็นฮ้าย คิดนำหลาย.. สุอันสุอย่าง
เป็นอำลำ อำลำบ่หาย โอ้ย.. ฮู้บ่
