คำทุกคำ ล้วนเอ่ยออกจากใจทั้งใจ
พัดพาเพื่อไปให้ถึงผู้ใด ที่ฉันนั้นยังคงรออยู่
นานแสนนาน พบพานแล้วต้องจากกันแสนไกล
เธอนั้นจะได้รับรู้บ้างไหม หนึ่งใจที่ยังคงคอยห่วงหา
กลิ่นที่เคยสัมผัส กายที่เคยสวมกอด
ฉันวิงวอนกับฟ้านภาดวงดาวให้เธอยังนึกถึง
บุพเพสรรประสบ รอได้พบสักวันหนึ่ง
ความคิดถึงของฉันไม่เคยแปรเปลี่ยนไป
ชาติไหน ขอมีเพียงเเค่เธอผู้เดียวตลอดไป
หัวใจฉันที่มีมั่นคงไม่เสื่อมคลาย
ต่อให้ตัวต้องตายรักยังคงอยู่ ไม่มีวันหายไป
ฉันใด นานตราบนานถึงกาลเวลาอสงไขย
จะรอแต่เธอผู้เดียวรักมั่นแม้จากไกล
จดจำฝังตรึงหัวใจมิไกลจากกัน
จันทร์เอ๋ยจันทร์ ฉันยังเฝ้าอธิษฐานทุกวัน
เรื่องราวแม้จะเป็นเพียงภาพฝัน
เท่านั้นฉันก็ยินดีที่ได้พบเธอ
กลิ่นที่เคยสัมผัส กายที่เคยสวมกอด
ฉันวิงวอนกับฟ้านภาดวงดาวให้เธอยังนึกถึง
บุพเพสรรประสบ รอได้พบสักวันหนึ่ง
ความคิดถึงของฉันไม่เคยแปรเปลี่ยนไป
ชาติไหน ขอมีเพียงแค่เธอผู้เดียวตลอดไป
หัวใจฉันที่มีมั่นคงไม่เสื่อมคลาย
ต่อให้ตัวต้องตายรักยังคงอยู่ ไม่มีวันหายไป
ฉันใด นานตราบนานถึงกาลเวลาอสงไขย
จะรอแต่เธอผู้เดียวรักมั่นแม้จากไกล
จดจำฝังตรึงหัวใจมิไกลจากกัน
นานเพียงไหน (ฉันจะขอเฝ้ารอเพียงเธอ)
ไกลแสนไกล (ฉันจะขอข้ามไปเพื่อเจอ)
เเม้ว่าชีพมลายโลกแหลกสลาย
จะมีแค่เธอเรื่อยไปเสมอ
คงรักนิรันดร์ได้เพียงแต่เธอ
ชาติไหน ขอมีเพียงแค่เธอผู้เดียวตลอดไป
หัวใจฉันที่มีมั่นคงไม่เสื่อมคลาย
ต่อให้ตัวต้องตายรักยังคงอยู่ ไม่มีวันหายไป
ฉันใด นานตราบนานถึงกาลเวลาอสงไขย
จะรอแต่เธอผู้เดียวรักมั่นแม้จากไกล
จดจำฝังตรึงหัวใจมิไกลจากกัน
ไม่มีวันหายไป
จดจำฝังตรึงหัวใจรักเธอชั่วกาล