ใครต่อใครต่างมองว่าฉันพังทลาย
ลอยหลุดไปจนไกลไม่รู้ อยู่ที่ไหน
มีแต่ตัวไม่มีหัวใจ ข้างในนี้
เพียงแต่ฆ่าเวลาในโลกที่ไร้ซึ่งความรัก
เมื่อความจริงไม่ใช่คำตอบ และฉันต้องหาทางออก
โลกนี้ไม่สมประกอบ เมื่อไม่มีเธอ ไม่มีผู้นั้น
ผู้เป็นทุกอย่าง
จากตรงนี้ที่ไกลออกไป มีตัวฉันล่องลอยอยู่บนนั้น
ไม่เอาแล้วไม่ขอลงมา อยู่ตรงนี้มันเหงาแทบบ้า
อยากจะหนีความจริงที่มีไปก่อน ฉันจะไปหาเธอ
ที่ใจมันลอย ก็เพราะความจริงไม่มีอะไรให้ชื่นชม
และที่ฝันกลางวัน ก็เพื่อจะเติมความหวังให้ใจฉันบ้าง
ฉันบ้าง
ให้ฉันไป อย่าสนใจ ขอบคุณในความหวังดี
ให้ฉันไป ต้องเข้าใจ ทำได้แค่ฝันกลางวัน
ให้ฉันไป อย่าสนใจ ขอบคุณในความหวังดี
ให้ฉันไป ต้องเข้าใจ เพราะฉันจะไปหาเธอ